Tak jak to bywało w minionej epoce, a był to powszechnie praktykowany zwyczaj podsumowań i rozliczeń minionego roku, tak i teraz chciałbym chociażby na chwilę przynajmniej wirtualnie przywrócić tę tradycję.

Aby moja forma donosów do Viadrusa nie stała się nudnym przeżytkiem postanowiłem rozpocząć powszechnie stosować nową terminologię słowną i myślę, że Bóg Odry ze zrozumieniem przyjmie nową formułę i że zaakceptuje ją ze zrozumienie godnym swego majestatu. Stąd termin "wysłuchanie obywatelskie", z definicji znany jako dialog obywatelski.

Inspiracją do powstania tego tekstu był protest mieszkańców małej hiszpańskiej miejscowości leżącej nad rzeką Ebro w południowej Katalonii. Rzeka ta, słynąca z czystej wody stała się pokusą dla katalońskich VIP ów i postanowili – skoro nie mogą budować ekskluzywnych posiadłości nad brzegami rzeki gdyż lokalne prawo tego zabrania – przekierować część wody z rzeki na tereny znacznie oddalone od naturalnego koryta gdzie lokalna klasa wyższa niż średnia pobudowała również w odpowiednio wyższym standardzie rezydencje, ale bez czystej rzeki w granicach swych posiadłości.

Wielka woda powoli opada, wraz z nią opadają emocje, pozostają na polu bitwy ofiary. Opadająca woda odsłania co chwilę przerażający krajobraz. Żywioł niszczył wszystko co napotkał na swojej drodze. Dla tysięcy mieszkańców zalanych miejscowości najbardziej dotkliwe jest to, co stało się z ich domami. W wielu przypadkach ich domy nie nadają się do zamieszkania, pozostało błoto, brud, pozrywany asfalt, połamane bariery, latarnie, - krajobraz przerażający i niewyobrażalny, nad którym pobrzmiewa złowrogo cisza.

Zapewne nieprzypadkowo w okresie prezydenckiej kampanii wyborczej proPIS-owska "Rzczpospolita" opublikowała artykuł będący krytyką polityki rządzącej partii w sprawie polskich stoczni. Szkoda, że tak ważki problem został całkowicie sprowadzony li tylko do wyrażenia ślepej nienawiści do rządzącej ekipy. Zabrakło rzetelnej analizy polityki stoczniowej całego okresu Wolnej Polski. Stocznie na całym świecie przeżywały w ostatnich latach kryzys (polskie także za rządów PIS) i również wówczas nie zrobiono nic.

Rzeki i inne akweny śródlądowe są dobrem ogólnym - nie są własnością polityków, ekologów czy pseudo-ekologów lecz nas wszystkich! Wszyscy chcemy mieć do nich nieskrępowany dostęp, prowadzić różnorodną działalność związaną z wodą oraz wypoczywać na niej i nad nią. Nasi reprezentanci w samorządach, sejmie i rządzie muszą więc brać pod uwagę interesy swoich wyborców na równi z interesami innych gatunków zamieszkujących określony obszar. Takie jest przesłanie zrównoważonego rozwoju.

Prace budowlane rozpoczęto w 1997 roku a zakończenie inwestycji zaplanowano na 2009 r. Całkowity koszt inwestycji miał wynieść 418 mln zł. Rok 2009, czyli planowane zakończenie inwestycji pokazuje, jak można obcinając co chwilę budżet lub przekładając na inne cele wydłużyć i w konsekwencji podrożyć budowę stopnia wodnego. Nieoficjalnie wiadomo, że rok 2009 zamknie się wydatkowaniem kwoty rzędu 600 mln od rozpoczęcia inwestycji a stan zaawansowania prac budowlanych wyniesie około 60 %.

Mizerne kadłuby czyli spawanie po chińsku

- Miasto, które ma 50 km dróg wodnych, setkę mostów i 12 śluz, nie potrafi wykorzystać swojego położenia nad rzeką. Przypominamy sobie o niej dopiero wówczas, kiedy zaczyna nam zagrażać, tak jak teraz (lipiec 2009) - uważa Stanisław Januszewski, profesor Politechniki Wrocławskiej.

Rewitalizacja, to obecnie pospołu ze zwrotem "pijar" jedno z najbardziej modnych i powszechnie stosowanych w mediach "nowych" słów. Jak więc rozumieć magiczne słowo "rewitalizacja". Pochodzi z ze zwrotu łacińskiego "re vita" czyli dosłownie znaczy przywrócenie do życia, ożywienie.