Parowiec "Hohentwiel" to jedyny ocalały duży bocznokołowiec na Jeziorze Bodeńskim. Uchodzi za najlepiej odrestaurowanego parowca pasażerskiego w środkowej Europie. Lśni mahoniem, dębem i drewnem wiśni.

Wykorzystywanie rzeki dla celów rekreacyjnych jest ze wszech miar słuszne i powinno w dalszym ciągu intensywnie rozwijać się. W stosunku do naszych zachodnich, czy też południowych sąsiadów i tak jesteśmy jeszcze daleko w tyle. Pomijam temat żeglugi towarowej, gdyż takowa na Odrze już praktycznie nie istnieje i co najgorsze - do tego w znacznym stopniu przyłożyli rękę sami jej użytkownicy.

Z wód północnej części jeziora Dębie, w okolicy niezamieszkałej wioski Inoujście wystaje z wody niezwykły wrak. Dopiero z bliższej odległości można rozpoznać, że jest to wrak statku. Zdziwienie jest jeszcze większe, gdy okazuje się, że wystający z wody kadłub wykonany jest z... betonu. I w tym momencie rodzi się pytanie: czy to możliwe, że statek z betonu może pływać?

Niepozorny, mały stateczek - mf "Konstanz" - był pierwszym promem samochodowym na śródlądowych wodach Europy. Został zbudowany w 1928 roku w stoczni Bodan Werft w Kressbronn nad Jeziorem Bodeńskim jako "Fähre Nr 1", dla połączenie Konstancji z Meersburgiem.

W trakcie jednej z moich podróży morskich przewoziliśmy na trasie Odessa(Ukraina) – Houston (USA) całookrętowy ładunek bloków stalowych (z ang.slab). W którymś momencie wyładunku w Houston, w trakcie unoszenia bloku do góry, gdzieś na wysokości już zrębnicy ładowni (górna krawędź luku) pękło jedno z ogniw jednego z łańcuchów pary. Drugi łańcuch pary nie wytrzymał nagłego przyrostu ciężaru i też się zerwał... no i blok spadł do ładowni z wysokości jakichś 20–25 m...

Być może nie wszystkim wiadomo, że od momentu położenia stępki aż do tzw. pocięcia na żyletki, każdy statek morski(a pewnie i śródlądowy) podlega nadzorowi specjalnego Towarzystwa Klasyfikacyjnego. Towarzystwo to nadaje statkowi tzw. klasę żeglugową czyli potwierdza jego przydatność do żeglugi.

Swego czasu opisałem motorowy holownik - muzeum "Freundenau", który jest częścią Muzeum Żeglugi Dunajskiej (Donau - Schiffahrts - Museum) w Regensburgu (po polsku to Ratyzbona). Dzieli miejsce przy nabrzeżu z innym zabytkowym statkiem, jakim jest parowy bocznokołowiec "Ruthof/Ersekcsanad". Teraz przyszła kolej żeby również o tym drugim holowniku coś napisać.

- Nadaję ci imię "PACO" i życzę tobie i twojej załodze samych szczęśliwych podróży -
słowa te wypowiedziała "Matka chrzestna" Beata córka Marii-Marioli i Wiesława Marcinkowskich podczas ceremenii "Chrztu żeglugowego" nowego zbiornikowca firmy Marcinkowski GmbH (Niemcy).
"Paco" to zdrobnienie od imienia Przemysław ( syna Wieśka ) zdrobniale Przemko, ale dla małej (wtedy) Beatki jego siostrzyczki było zbyt trudne do wypowiedzenia i zabrzmiało jak "Pako". Imię to przylgnęło do niego i do dzisiaj jest używane powszechnie.

Inspiracją do napisania poniższego tekstu była informacja o próbach rewitalizacji blisko stuletniego wiślanego holownika do stanu jego młodzieńczej świetności. A jest to mi temat bliski gdyż miejsce budowy "Lubeckiego" to rodzinne gniazdo mojego teścia, Ryśka Floryna i po części jemu chciałbym dedykować ten tekst.

Swego czasu napisałem o seryjnych barkach motorowych zbudowanych w dawnej NRD. Kolej teraz na pchacze, które automatycznie można nazwać seryjnymi, bo innych (niemal wcale) nie było.