Wszyscy znamy sylwetkę niby-stateczku, jaki usadowił się na trawniku przed budynkiem Naszej Szkoły przy ulicy Brücknera 10 we Wrocławiu. Jakoś nikt z nas nigdy nie zastanawiał się nad tym skąd to "coś" tam się wzięło i czym jest naprawdę. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że nie jest to "jakaś tam atrapa" ale ... kiosk U-Boota, a ściślej jego część.

Praktykanci ŻnO i VEB BR razem z nauczycielami Techniku Żeglugi Śródlądowj z Wrocławia i Szkoły żeglugi "Karl Meseberg" z Schönebeck znajdowali się na szkolnym zestawie pchanym "Westerplatte II" w rejsie z Wrocławia do Frankfurtu nad Odrą, gdzie miało odbyć się spotkanie przyjaźni młodzieży z NRD i PRL.

Władze miasta Wrocławia podjęły w 2002 roku decyzję o likwidacji Zespołu Szkół Żeglugi Śródlądowej im. mjra Henryka Sucharskiego we Wrocławiu przy ul. A. Brűcknera 10. Było już wiadomo, że nic nie da się uratować.
Krzysztof Brzozowski (długoletni nauczyciel i wychowawca) opierając się na materiałach historycznych i pomocy byłego dyrektora tej jak ją nazywliśmy "Akademi Szuwrowo-Bagiennej" Pana Tadeusza Cieśli oraz absolwenta z 1978 r. Waldemara Rybickiego, który w czerwcu 2006 r. został wybrany Prezesem Stowarzyszenia TŻŚ opublikował w 2002 r. na łamach "Kalenderza wrocławskiego" ten poniższy artykuł.

Model szkoły, jej organizacja, wyposażenie pracowni i warsztatów oraz statki szkolne interesowały przedstawicieli wielu krajów — NRF, Francji, NRD. Po zwiedzeniu szkoły .wyrażali się oni z dużym uznaniem o stworzonych tu warunkach. Interesowały ich wzory, na których oparto metody szkolenia polskich załóg pływających. Największym zaskoczeniem dla tych gości było stwierdzenie faktu, że metody szkolenia, organizacja i wyposażenie zespołu opisanych szkół są naszym własnym dziełem.

Tekst jest fragmentem artykułu "TŻŚ we Wrocławiu widziane subiektywnie", który zostanie opublikowany w serii Edukacja - Kultura - Społeczeństwo nakładem Uniwersytetu Wrocławskiego i PIN Instytut Śląski w Opolu

Niebieski tramwaj wrocławski dudni na długim moście spinającym brzegi Odry, która kilkoma równoległymi korytami opasuje miasto błękitno - zieloną wstęgą. Na jednym z ostatnich przystanków - wysiadamy. Po prawej - obszerne tereny stoczni, po lewej - duży samotny budynek otoczony wysokimi drzewami. Na maszcie przed gmachem powiewa bandera. Napis na tablicy obok drzwi oznajmia: Technikum Żeglugi Śródlądowej. Szerokie schody, obszerne widne korytarze - oto pierwsze wrażenie. Przy stoliku - uczeń służbowy. W marynarskim mundurze, z biało - czerwoną opaską na rękawie.

Jest to pierwsza część wspomnień. Ania (i nie tylko Ona) w swych zbiorach zdjęciowych posiada "trochę materiału", niebawem powrócimy do dalszych wspomnień. W ten sposób rozpocząłem cykl wywiadów ze znanymi ludźmi HYDROTECHNIKI, gdyż jedno zdanie, które mówi o połączeniu tych dwu naszych szkół to stanowczo za mało.

Historia TŻŚ Wrocław widziana subiektywnie

ostatnia część

Technikum Żeglugi ze względu na specyfikę "jedynej takiej w Polsce i na dodatek męskiej" szkoły - było dość skomplikowanym zlepkiem typów, charekterów, obyczajów oraz - jak się okazało - narodowości.