Kwalifikacje załóg (rozporządzenie)

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY¹⁾

z dnia 23 stycznia 2003 r.

w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej

(Dz. U. z dnia 25 marca 2003 r.)

Na podstawie art. 37 ust. 1 i art. 72 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 199, poz. 1672) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa wykaz stanowisk na statkach żeglugi śródlądowej, minimalny skład załogi, rodzaje i wzory patentów i świadectw oraz tryb ich uzyskiwania, czas praktyki pływania i zakres wymagań egzaminacyjnych niezbędnych do uzyskania patentów i świadectw, a także liczbę, skład i regulamin działania komisji egzaminacyjnych, warunki wynagradzania członków komisji egzaminacyjnych oraz warunki i terminy wymiany dokumentów kwalifikacyjnych.

§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) "statek o napędzie mechanicznym" - każdy statek wprowadzany w ruch przez mechaniczne urządzenie napędowe, z wyjątkiem statków, których mechaniczne urządzenie napędowe jest używane tylko do małych przemieszczeń w portach albo do zwiększenia sterowności statków;

2) "statek bez napędu mechanicznego" - statek nieposiadający mechanicznych urządzeń napędowych, przeznaczony do przemieszczania w zestawie pchanym, holowanym lub sprzężonym;

3) "statek pasażerski" - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony i przystosowany do przewozu więcej niż 12 pasażerów;

4) "holownik" - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony albo przystosowany do holowania innych statków;

5) "pchacz" - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony albo przystosowany do pchania innych statków;

6) "lodołamacz" - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony do łamania lodów;

7) "prom" - statek o napędzie mechanicznym albo bez napędu mechanicznego przeznaczony do przewozu osób lub rzeczy z jednego brzegu drogi wodnej na drugi;

8) "łódź przewozowa" - statek o napędzie mechanicznym albo bez napędu mechanicznego przeznaczony do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów z jednego brzegu drogi wodnej na drugi;

9) "mały statek" - statek, którego długość kadłuba jest mniejsza niż 20 m, z wyjątkiem: promów, statków przeznaczonych do przewozu więcej niż 12 pasażerów, do holowania lub pchania, niezależnie od długości ich kadłuba;

10) "poduszkowiec" - statek o napędzie mechanicznym poruszający się na poduszce powietrznej;

11) "urządzenie pływające" - statek przeznaczony do wykonywania prac technicznych, utrzymywania szlaków żeglownych lub eksploatacji złóż kruszyw, posiadający specjalne urządzenia mechaniczne;

12) "obiekt pływający" - konstrukcja pływająca nieprzeznaczona do uprawiania żeglugi, ale do celów mieszkalnych, biurowych, gastronomicznych, hotelowych, warsztatowych, jako przystań, dok albo zakład kąpielowy;

13) "scalone materiały pływające" - konstrukcja przystosowana do pływania, niebędąca statkiem lub obiektem pływającym, a w szczególności tratwy, sprzężone łodzie flisackie lub pontony;

14) "zestaw pchany" - sztywno lub elastycznie połączona formacja, składająca się ze statków, z których przynajmniej jeden znajduje się przed pchaczem;

15) "zestaw holowany" - formacja składająca się z jednego lub więcej statków, obiektów pływających lub scalonych materiałów pływających holowanych przez holownik;

16) "zestaw sprzężony" - formacja składająca się ze statków połączonych burtami, z których żaden nie znajduje się przed statkiem o napędzie mechanicznym napędzającym formację.

§ 3. 1. Praktykę pływania wymaganą do uzyskania świadectw i patentów stanowi, z zastrzeżeniem ust. 2, praca na statku żeglugi śródlądowej, odpowiednio w służbie pokładowej lub mechanicznej, przy czym:

1) za jeden rok praktyki - uznaje się 180 faktycznych dni żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 365 dni;

2) za jeden miesiąc praktyki - uznaje się 15 dni faktycznej żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 30 dni.

2. Praktykę pływania na statku morskim zalicza się:

1) w służbie pokładowej do uzyskania:

a) świadectwa marynarza i starszego marynarza żeglugi śródlądowej - w całości,

b) świadectwa bosmana i sternika oraz patentu żeglarskiego przewoźnika i patentu żeglarskiego szypra żeglugi śródlądowej - w połowie,

c) patentu żeglarskiego stermotorzysty i patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej - w jednej trzeciej;

2) w służbie maszynowej do uzyskania patentu mechanika statkowego oraz świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej - w całości.

Rozdział 2

Wykaz stanowisk na statkach żeglugi śródlądowej i minimalny skład załogi

§ 4. Ustala się następujące stanowiska, niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi:

1) w służbie pokładowej:

a) młodszy marynarz,

b) marynarz,

c) starszy marynarz,

d) bosman,

e) sternik,

f) kierownik statku;

2) w służbie maszynowej - mechanik.

§ 5. 1. Minimalny skład załogi uzależniony jest od systemu eksploatacji i czasu pracy statku.

2. Ustala się następujące systemy eksploatacji statku, w zależności od jego czasu pracy:

1) system A1 - oznaczający żeglugę statku przez okres nieprzekraczający 14 godzin w ciągu doby, przy czym statek powinien zatrzymać się na nieprzerwany, co najmniej 8-godzinny postój;

2) system A2 - oznaczający żeglugę statku przez okres nieprzekraczający 18 godzin w ciągu doby, przy czym statek powinien zatrzymać się na nieprzerwany, co najmniej 6-godzinny postój;

3) system B - oznaczający całodobową żeglugę statku.

§ 6. 1. Ustala się następujący minimalny skład załogi dla statków bez napędu mechanicznego, wchodzących w skład zestawów holowanych:

Lp.	Nośność statku	Załoga statku	System eksploatacji statku
			A1	A2	B
1	od 15 do 200 ton	Kierownik statku	1	2	2
		Starszy marynarz	-	-	-
		Marynarz	-	-	1
		Młodszy marynarz	-	-	-
2	od 201 do 750 ton	Kierownik statku	1	2	2
		Starszy marynarz	-	-	1
		Marynarz	1	-	-
		Młodszy marynarz	-	1	-
3	powyżej 750 ton	Kierownik statku	1	2	2
		Starszy marynarz	1	1	2
		Marynarz	-	-	-
		Młodszy marynarz	1	-	-

2. Dla statków, o których mowa w ust. 1, nieposiadających:

1) urządzeń sterowych, które mogą być obsługiwane przez jedną osobę,

2) łączności radiotelefonicznej lub przewodowej pomiędzy stanowiskiem sternika a stanowiskami manewrowymi,

3) wciągarek o napędzie mechanicznym,

4) możliwości podawania podczas żeglugi, ze stanowiska sternika, sygnałów optycznych i akustycznych

zwiększa się stan załogi o 1 marynarza - jeżeli statek eksploatowany jest w systemie A1 lub A2, oraz o 2 marynarzy - w systemie B.

3. Minimalny skład załogi dla promów bez napędu mechanicznego, urządzeń pływających, innych obiektów pływających oraz scalonych materiałów pływających ustala, na wniosek armatora, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, uwzględniając system ich eksploatacji.

§ 7. 1. Ustala się minimalny skład załogi dla statków o napędzie mechanicznym, zestawów pchanych i zestawów sprzężonych:

1) dla statków towarowych o napędzie mechanicznym:

Lp.	Długość statku (L) w m	Załoga statku	System eksploatacji statku
			A1	A2	B
1	L ≤ 70	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	-	-	-
		Bosman	1	-	1
		Starszy marynarz	-	-	1
		Marynarz	-	1	-
		Młodszy marynarz	-	-	-
2	70 < L ≤ 86	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	1	-	-
		Bosman	-	1	2
		Starszy marynarz	-	-	-
		Marynarz	-	-	-
		Młodszy marynarz	-	-	-
3	L > 86	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	1	-	-
		Bosman	-	1	2
		Starszy marynarz	-	-	-
		Marynarz	1	-	1
		Młodszy marynarz	-	1	-

2) dla holowników i lodołamaczy:

Lp.	Moc mechanicznego urządzenia napędowego	Załoga statku	System eksploatacji statku
	w kW (KM)		A1	A2	B
1	do 150 (200) włącznie	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	-	-	-
		Bosman	-	1	1
		Starszy marynarz	-	-	-
		Marynarz	1	-	1
		Młodszy marynarz	-	-	-
2	powyżej 150 (200)	Kierownik statku	1	2	2
	do 300 (400) włącznie	Sternik	-	-	-
		Bosman	-	1	1
		Starszy marynarz	1	-	1
		Marynarz	-	-	-
		Młodszy marynarz	-	1	1
3	powyżej 300 (400)	Kierownik statku	1	2	2
	do 450 (600) włącznie	Sternik	1	-	-
		Bosman	-	1	1
		Starszy marynarz	-	-	1
		Marynarz	1	1	1
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	1	1	1
4	powyżej 450 (600)	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	1	-	1
		Bosman	-	1	-
		Starszy marynarz	1	1	2
		Marynarz	-	-	-
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	1	1	1

3) dla statków pasażerskich bez miejsc sypialnych:

Lp.	Dopuszczalna liczba pasażerów	Załoga statku	System eksploatacji statku
			A1	A2	B
1	do 75 pasażerów	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	-	-	-
		Bosman	1	-	1
		Starszy marynarz	-	1	-
		Marynarz	-	-	1
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	-	-	-
2	od 76 do 250 pasażerów	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	-	-	-
		Bosman	1	-	1
		Starszy marynarz	-	1	-
		Marynarz	1	1	1
		Młodszy marynarz	-	-	1
		Mechanik	-	-	-
3	od 251 do 600 pasażerów	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	1	-	1
		Bosman	-	1	1
		Starszy marynarz	-	-	-
		Marynarz	1	1	2
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	-	-	-
4	powyżej 601 pasażerów	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	1	-	1
		Bosman	-	1	-
		Starszy marynarz	1	-	1
		Marynarz	1	1	1
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	1	1	1

4) dla statków pasażerskich z miejscami sypialnymi:

Lp.	Ilość miejsc sypialnych	Załoga statku	System eksploatacji statku
			A1	A2	B
1	do 50 miejsc sypialnych	Kierownik statku	1	2	2
		Sternik	-	-	1
		Bosman	1	1	-
		Starszy marynarz	-	-	1
		Marynarz	1	1	1
		Młodszy marynarz	-	-	1
		Mechanik	-	-	-
2	od 51 do 100 miejsc	Kierownik statku	1	2	2
	sypialnych	Sternik	1	-	1
		Bosman	-	1	-
		Starszy marynarz	-	-	1
		Marynarz	2	1	-
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	-	1	1
3	powyżej 100 miejsc	Kierownik statku	1	2	2
	sypialnych	Sternik	1	-	1
		Bosman	-	1	1
		Starszy marynarz	1	1	1
		Marynarz	1	1	1
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	1	1	1

5) dla zestawów pchanych i sprzężonych:

Lp.	Rodzaj zestawu Długość (L) w m	Załoga zestawu	System eksploatacji zestawu
	Szerokość (B) w m		A1	A2	B
1	Zestaw pchany z jedną	Kierownik statku	1	2	2
	barką L ≤ 86 m	Sternik	1	-	-
		Bosman	-	1	2
		Starszy marynarz	-	-	-
		Marynarz	-	-	-
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	-	-	-
2	Zestaw pchany lub sprzężony	Kierownik statku	1	2	2
	o L ≤ 125 m i B < 12 m	Sternik	1	-	1
		Bosman	-	-	-
		Starszy marynarz	-	1	1
		Marynarz	1	1	1
		Młodszy marynarz	-	-	-
		Mechanik	-	-	-
3	Zestaw pchany lub sprzężony	Kierownik statku	1	2	2
	o L ≤ 125 m i B > 12 m	Sternik	1	-	1
	oraz	Bosman	-	1	-
	L > 125 m i B ≤ 12 m	Starszy marynarz	-	-	1
		Marynarz	1	1	1
		Młodszy marynarz	1	1	1
		Mechanik	-	-	-
4	Zestaw pchany lub sprzężony	Kierownik statku	1	2	2
	o L > 125 m i B > 12 m	Sternik	1	-	1
		Bosman	-	1	1
		Starszy marynarz	1	1	1
		Marynarz	1	2	1
		Młodszy marynarz	1	-	-
		Mechanik	-	-	-

2. Dla statków, o których mowa w ust. 1, niespełniających warunków określonych w § 6 ust. 2 oraz nieposiadających:

1) urządzeń napędowych, które można obsługiwać ze stanowiska sternika,

2) na stanowisku sternika przyrządów kontrolnych urządzeń napędowych, sygnalizujących nieprawidłowości w pracy tych urządzeń,

zwiększa się skład załogi o 1 marynarza - jeżeli statek jest eksploatowany w systemie A1 albo A2, oraz o 2 marynarzy - w systemie B.

3. W uzasadnionych przypadkach, uwzględniając wdrożenie osiągnięć postępu naukowo-technicznego bądź przeznaczenie statku lub szczególne warunki jego obsługi, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej może zwiększyć albo zmniejszyć skład załogi określony w ust. 1 lub określić wymagania dotyczące kwalifikacji członków załogi tego statku.

§ 8. 1. Na statkach o napędzie mechanicznym wymienionych w § 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 jeden z członków załogi powinien posiadać uprawnienia do obsługi mechanicznych urządzeń napędowych statku.

2. Na statkach pasażerskich wymienionych w § 7 ust. 1 pkt 3 i 4 jeden z członków załogi, poza kierownikiem statku, powinien posiadać uprawnienia do obsługi mechanicznych urządzeń napędowych statku.

Rozdział 3

Świadectwa i patenty w służbie pokładowej

§ 9. 1. Ustala się w służbie pokładowej następujące świadectwa i patenty żeglarskie:

1) świadectwo marynarza żeglugi śródlądowej;

2) świadectwo starszego marynarza żeglugi śródlądowej;

3) świadectwo bosmana żeglugi śródlądowej;

4) świadectwo sternika żeglugi śródlądowej;

5) patent żeglarski przewoźnika żeglugi śródlądowej;

6) patent żeglarski szypra żeglugi śródlądowej;

7) patent żeglarski stermotorzysty żeglugi śródlądowej;

8) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej:

a) klasy A - uprawniający do kierowania statkami żeglugi śródlądowej na śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych,

b) klasy B - uprawniający do kierowania statkami żeglugi śródlądowej wyłącznie na śródlądowych drogach wodnych.

2. Wzory świadectw i patentów żeglarskich określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 10. Stanowisko młodszego marynarza żeglugi śródlądowej może zajmować osoba posiadająca dokument stwierdzający odbycie podstawowego przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy na statkach, wydany przez armatora statku.

§ 11. Do uzyskania świadectwa marynarza żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie 3-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej.

§ 12. Do uzyskania świadectwa starszego marynarza żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie:

1) świadectwa marynarza żeglugi śródlądowej, dodatkowej 6-miesięcznej praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach żeglugi śródlądowej niebędących małymi statkami oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych albo

2) świadectwa marynarza wachtowego albo starszego marynarza w żegludze morskiej, albo

3) stopnia marynarza albo podoficera rezerwy Marynarki Wojennej lub Oddziału Morskiego Straży Granicznej oraz 9-miesięcznej praktyki pływania w specjalności pokładowej na okrętach Marynarki Wojennej lub jednostkach pływających Straży Granicznej.

§ 13. Do uzyskania świadectwa bosmana żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie świadectwa starszego marynarza żeglugi śródlądowej oraz dodatkowej 6-miesięcznej praktyki pływania w służbie pokładowej, na statkach żeglugi śródlądowej niebędących małymi statkami.

§ 14. Do uzyskania świadectwa sternika żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie:

1) świadectwa bosmana żeglugi śródlądowej, dodatkowej 6-miesięcznej praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach żeglugi śródlądowej o napędzie mechanicznym niebędących małymi statkami oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych albo

2) świadectwa starszego marynarza żeglugi śródlądowej, dodatkowej 12-miesięcznej praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach żeglugi śródlądowej o napędzie mechanicznym niebędących małymi statkami oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych, albo

3) wykształcenia co najmniej zasadniczego zawodowego o kierunku żegluga śródlądowa, 6-miesięcznej praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach żeglugi śródlądowej o napędzie mechanicznym niebędących małymi statkami oraz złożenie egzaminu z umiejętności praktycznych, albo

4) dyplomu oficera w dziale pokładowym w żegludze morskiej albo stopnia oficera Marynarki Wojennej lub Oddziału Morskiego Straży Granicznej.

§ 15. Do uzyskania patentu żeglarskiego przewoźnika żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie 12-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej, w tym co najmniej 6 miesięcy w charakterze pomocnika przewoźnika, albo 12-miesięcznej praktyki pływania na promie w charakterze pomocnika przewoźnika oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych.

§ 16. Do uzyskania patentu żeglarskiego szypra żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie:

1) świadectwa bosmana żeglugi śródlądowej, 12-miesięcznej praktyki pływania na statkach bez napędu mechanicznego niebędących małymi statkami oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych albo

2) świadectwa sternika żeglugi śródlądowej, 6-miesięcznej praktyki pływania na statkach bez napędu mechanicznego niebędących małymi statkami oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych.

§ 17. Do uzyskania patentu żeglarskiego stermotorzysty żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie:

1) 12-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej o napędzie mechanicznym oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych albo

2) stopnia chorążego Marynarki Wojennej lub Oddziału Morskiego Straży Granicznej oraz 3-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej.

§ 18. 1. Do uzyskania patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej klasy B wymagane jest posiadanie 48-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej, w tym co najmniej 24 miesięcy na statkach o napędzie mechanicznym i 24 miesięcy na stanowisku bosmana lub sternika, oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych.

2. Do uzyskania patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej klasy A wymagane jest posiadanie:

1) praktyki, o której mowa w ust. 1, w tym 6 miesięcy praktyki na morskich wodach wewnętrznych, oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych albo

2) dyplomu oficera w dziale pokładowym w żegludze morskiej albo stopnia oficera Marynarki Wojennej lub Oddziału Morskiego Straży Granicznej oraz 6-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej.

3. Dla osób, które ukończyły co najmniej szkołę średnią o kierunku żegluga śródlądowa, wymiar praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej, o których mowa w ust. 1, wynosi 24 miesiące, w tym co najmniej 12 miesięcy na statkach o napędzie mechanicznym oraz 12 miesięcy na stanowisku bosmana lub sternika.

§ 19. 1. Ustala się następujące uprawnienia zawodowe posiadaczy świadectw i patentów w służbie pokładowej:

1) świadectwo marynarza żeglugi śródlądowej - uprawnia do zajmowania stanowiska marynarza na każdym statku żeglugi śródlądowej;

2) świadectwo starszego marynarza żeglugi śródlądowej - uprawnia do:

a) zajmowania stanowiska starszego marynarza na każdym statku żeglugi śródlądowej,

b) kierowania scalonymi materiałami pływającymi oraz statkami bez napędu mechanicznego o iloczynie długości i szerokości nieprzekraczającym 20 m²;

3) świadectwo bosmana żeglugi śródlądowej - uprawnia do:

a) zajmowania stanowiska:

– bosmana na każdym statku żeglugi śródlądowej,

– kierownika obiektu pływającego,

b) kierowania scalonymi materiałami pływającymi oraz statkami bez napędu mechanicznego o iloczynie długości i szerokości nieprzekraczającym 20 m²;

4) świadectwo sternika żeglugi śródlądowej - uprawnia do:

a) zajmowania stanowiska:

– sternika na każdym statku żeglugi śródlądowej,

– kierownika obiektu pływającego,

b) kierowania scalonymi materiałami pływającymi oraz statkami bez napędu mechanicznego o iloczynie długości i szerokości nieprzekraczającym 20 m²;

5) patent żeglarski przewoźnika żeglugi śródlądowej uprawnia do kierowania promem lub łodzią przewozową bez napędu mechanicznego;

6) patent żeglarski szypra żeglugi śródlądowej uprawnia do:

a) kierowania każdym statkiem bez napędu mechanicznego,

b) zajmowania stanowiska kierownika urządzenia pływającego;

7) patent żeglarski stermotorzysty żeglugi śródlądowej uprawnia do kierowania:

a) małym statkiem,

b) łodzią przewozową o napędzie mechanicznym;

8) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej uprawnia do kierowania każdym statkiem, z uwzględnieniem ograniczeń zawartych w tym patencie, z tym że:

a) statkiem pasażerskim - po ukończeniu 24 lat i złożeniu egzaminu z zakresu dodatkowej wiedzy wymaganej do kierowania statkami pasażerskimi,

b) statkiem pasażerskim o zdolności przewozowej powyżej 400 osób - po odbyciu dodatkowej 12-miesięcznej praktyki pływania na stanowisku kierownika statku pasażerskiego o zdolności przewozowej większej niż 200 osób,

c) statkiem I kategorii - w przypadku posiadania praktyki pływania na stanowisku sternika na statku I kategorii, w wymiarze co najmniej połowy okresu określonego odpowiednio w § 18 ust. 1 lub 6 miesięcy na stanowisku kierownika statku II kategorii.

2. Ustala się następujące kategorie statków:

1) II kategoria - statki towarowe i zestawy o długości do 86 m, statki pasażerskie bez miejsc sypialnych do 250 pasażerów, statki pasażerskie z miejscami sypialnymi do 50 pasażerów oraz holowniki i lodołamacze o mocy mechanicznego urządzenia napędowego do 300 kW;

2) I kategoria - statki towarowe i zestawy, statki pasażerskie, holowniki oraz lodołamacze o parametrach wyższych niż określone w pkt 1.

§ 20. Do kierowania statkami uprawiającymi żeglugę po wodach:

1) rzeki Odry - od połączenia z Kanałem Gliwickim do granicy z wodami morskimi,

2) rzeki Wisły - od ujścia rzeki Przemszy do granicy z wodami morskimi,

3) rzeki Warty - od Kanału Ślesińskiego do ujścia Noteci

wymagane jest posiadanie praktyki pływania polegającej na przepłynięciu w charakterze członka załogi statku żeglugi śródlądowej, w okresie ostatnich pięciu lat, 8 razy w dół i 8 razy w górę danej drogi wodnej lub jej odcinka, oraz złożenie egzaminu ze znajomości tej drogi wodnej lub jej odcinka.

Rozdział 4

Świadectwa i patenty w służbie maszynowej

§ 21. 1. Ustala się w służbie maszynowej następujące świadectwa i patenty:

1) świadectwo motorzysty żeglugi śródlądowej;

2) patent mechanika statkowego żeglugi śródlądowej.

2. Wzory świadectwa i patentu, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 22. Do uzyskania świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie:

1) 12-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej o napędzie mechanicznym albo 18-miesięcznej praktyki w warsztatach mechanicznych przy remoncie silników spalinowych, ukończenie kursu w zakresie obsługi urządzeń maszynowych na statkach oraz złożenie egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych albo

2) co najmniej wykształcenia zasadniczego zawodowego o kierunku mechanicznym lub elektrycznym, 6-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej o napędzie mechanicznym oraz złożenie egzaminu z umiejętności praktycznych, albo

3) co najmniej wykształcenia zasadniczego zawodowego o kierunku żegluga śródlądowa oraz złożenie egzaminu z umiejętności praktycznych, albo

4) patentu motorzysty wachtowego w żegludze morskiej, albo

5) stopnia marynarza albo podoficera rezerwy Marynarki Wojennej lub Oddziału Morskiego Straży Granicznej o specjalności motorzysty okrętowego.

§ 23. 1. Do uzyskania patentu mechanika statkowego żeglugi śródlądowej wymagane jest posiadanie:

1) 36-miesięcznej praktyki pływania, przy czym co najmniej 20 miesięcy powinna stanowić praktyka pływania na statkach żeglugi śródlądowej przy obsłudze mechanicznych urządzeń napędowych i mechanizmów pomocniczych, natomiast 16 miesięcy może stanowić praktyka w stoczniach lub warsztatach mechanicznych przy remoncie silników spalinowych, oraz złożenie egzaminu z wymaganej wiedzy i umiejętności praktycznych, albo

2) świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej oraz dodatkowej 20-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej na stanowisku motorzysty - przy obsłudze mechanicznych urządzeń napędowych i mechanizmów pomocniczych, albo

3) dyplomu oficera mechanika na polskich statkach morskich albo stopnia oficera służby mechanicznej Marynarki Wojennej lub Oddziału Morskiego Straży Granicznej.

2. Dla osób, które ukończyły co najmniej szkołę średnią o kierunku żegluga śródlądowa, wymiar praktyki pływania, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wynosi 24 miesiące, w tym co najmniej 18 miesięcy powinna stanowić praktyka pływania na statkach żeglugi śródlądowej przy obsłudze mechanicznych urządzeń napędowych i mechanizmów pomocniczych, natomiast 6 miesięcy może stanowić praktyka w stoczniach lub w warsztatach mechanicznych przy remoncie silników spalinowych.

§ 24. Ustala się następujące uprawnienia zawodowe posiadaczy świadectw i patentów w służbie maszynowej:

1) świadectwo motorzysty żeglugi śródlądowej - uprawnia do samodzielnej obsługi urządzeń maszynowych o mocy maszyn głównych do 300 kW;

2) patent mechanika statkowego żeglugi śródlądowej - uprawnia do zajmowania stanowiska mechanika na każdym statku żeglugi śródlądowej.

Rozdział 5

Dodatkowe dokumenty kwalifikacyjne

§ 25. 1. Dokumentem uprawniającym do obsługi radaru jest świadectwo obserwatora radarowego żeglugi śródlądowej. Wzór świadectwa określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Do uzyskania świadectwa, o którym mowa w ust. 1, wymagane jest posiadanie:

1) 12-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej o napędzie mechanicznym, świadectwa radiooperatora oraz ukończenie kursu przygotowawczego w ośrodku szkoleniowym uznanym przez ministra właściwego do spraw transportu, potwierdzone świadectwem złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu z wymaganej wiedzy i umiejętności;

2) świadectwa przeszkolenia w zakresie wykorzystania radaru i A.R.P.A. oraz 3-miesięcznej praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej wyposażonych w radary.

§ 26. 1. Dokumentem uprawniającym do zajmowania stanowiska marynarza oraz samodzielnej obsługi mechanicznych urządzeń napędowych o mocy maszyn głównych do 300 kW jest świadectwo marynarza motorzysty żeglugi śródlądowej. Wzór świadectwa określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Do uzyskania świadectwa, o którym mowa w ust. 1, wymagane jest posiadanie praktyki pływania określonej w § 11 oraz spełnienie wymagań określonych w § 22.

3. Za praktykę pływania, o której mowa w ust. 2, uznaje się praktykę pływania na statkach żeglugi śródlądowej w służbie pokładowej.

Rozdział 6

Komisje egzaminacyjne i zakres wymagań egzaminacyjnych

§ 27. 1. Egzaminy określone w rozporządzeniu przeprowadzają:

1) terenowe komisje egzaminacyjne działające przy dyrektorach urzędów żeglugi śródlądowej - dla uzyskania świadectw, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2 i 4 i § 21 ust. 1 pkt 1, oraz patentów żeglarskich, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 5 i 7;

2) centralna komisja egzaminacyjna działająca przy Dyrektorze Urzędu Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu - dla uzyskania patentów żeglarskich, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 6 i 8 oraz w § 21 ust. 1 pkt 2.

2. Przewodniczących komisji i zastępców przewodniczącego centralnej komisji egzaminacyjnej powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw transportu.

3. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą egzaminatorzy oraz sekretarz komisji, z tym że w skład centralnej komisji egzaminacyjnej wchodzą ponadto:

1) przedstawiciel dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej właściwego dla miejsca przeprowadzania egzaminu;

2) przedstawiciel dyrektora urzędu morskiego - przy egzaminach na patenty żeglarskie kapitanów żeglugi śródlądowej klasy A;

3) osoba posiadająca uprawnienia pilotowe dla danej drogi wodnej lub jej odcinka oraz doświadczenie w zakresie pilotażu na tej drodze wodnej, której uprawnienie dotyczy - przy egzaminie na uprawnienia pilotowe.

4. Egzaminatorów i sekretarza powołują przewodniczący właściwych komisji egzaminacyjnych. Egzaminatorów powołuje się spośród osób umieszczonych na liście egzaminatorów ministra właściwego do spraw transportu.

5. W skład centralnej komisji egzaminacyjnej może wchodzić przedstawiciel ministra właściwego do spraw transportu.

§ 28. Przewodniczącemu, zastępcy przewodniczącego, członkom i sekretarzowi komisji przysługuje wynagrodzenie w wysokości 60 zł za jedno posiedzenie komisji, a egzaminatorom w wysokości 10 zł za przeegzaminowanie jednej osoby z jednego przedmiotu.

§ 29. Wydatki związane z działalnością komisji egzaminacyjnych pokrywane są z budżetu urzędów żeglugi śródlądowej.

§ 30. 1. Osoba ubiegająca się o przystąpienie do egzaminu składa we właściwej komisji egzaminacyjnej pisemny wniosek wraz z potwierdzonymi kopiami dokumentów stwierdzającymi spełnienie wymagań określonych w rozporządzeniu, a przed przystąpieniem do egzaminu przedstawia dowód uiszczenia opłaty za egzamin.

2. Przed przystąpieniem kandydata do egzaminu komisja egzaminacyjna sprawdza, czy kandydat spełnia warunki do ubiegania się o odpowiednie świadectwo albo patent.

3. Do egzaminu może przystąpić osoba, która legitymuje się praktyką pływania w wymiarze nie mniejszym niż 3/4 czasu wymaganego do uzyskania świadectwa lub patentu.

4. O niedopuszczeniu kandydata do egzaminu komisja egzaminacyjna zawiadamia zainteresowanego, informując o przyczynach niedopuszczenia.

§ 31. Egzaminy przeprowadza się w miarę napływu wniosków, nie rzadziej jednak niż dwa razy w ciągu roku. Komisja egzaminacyjna może przeprowadzać egzaminy na sesjach wyjazdowych.

§ 32. 1. Egzamin na poszczególne świadectwa i patenty przeprowadza się zgodnie z zakresem wymagań egzaminacyjnych, określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

2. Sposób przeprowadzania egzaminów określa regulamin działania komisji egzaminacyjnych stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia.

§ 33. 1. Świadectwa i patenty przewidziane w rozporządzeniu wydaje, na pisemny wniosek zainteresowanej osoby, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, właściwy dla miejsca zamieszkania wnioskodawcy lub dla siedziby armatora zatrudniającego osobę ubiegającą się o świadectwo lub patent.

2. Do wniosku o wydanie świadectwa lub patentu należy dołączyć:

1) wyciąg z dowodu osobistego;

2) dwie aktualne fotografie o wymiarach 20 x 25 mm;

3) odpowiednio: wyciąg pływania sporządzony na podstawie zapisów w żeglarskiej książeczce pracy i potwierdzony przez urząd żeglugi śródlądowej, stwierdzający nabycie wymaganej praktyki pływania na określonym stanowisku i wymieniający rodzaje statków oraz śródlądowe drogi wodne, na których praktyka pływania została nabyta, lub dokument potwierdzający praktyki w stoczni lub warsztatach mechanicznych dokonujących remontu silników;

4) wyciąg pływania potwierdzony przez dyrektora urzędu morskiego o praktyce pływania na morskich wodach wewnętrznych lub odpis innego dokumentu stwierdzającego posiadanie morskich kwalifikacji zawodowych - przy ubieganiu się o patenty żeglarskie kapitanów żeglugi śródlądowej klasy A;

5) zaświadczenie właściwej komisji egzaminacyjnej o złożeniu z wynikiem pozytywnym egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności na świadectwo lub patent, o którego wydanie wnioskodawca się ubiega;

6) świadectwo zdrowia potwierdzające stan zdrowia wymagany do pracy na statkach żeglugi śródlądowej, na określonym stanowisku;

7) dokumenty potwierdzające posiadanie odpowiedniego wykształcenia.

§ 34. Wydając patent żeglarski, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej wprowadza w nim ograniczenia co do rodzaju i parametrów statków lub dróg wodnych, po których może być uprawiana żegluga śródlądowa.

§ 35. W sprawach wydawania świadectw i patentów stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Rozdział 7

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 36. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej może, na wniosek armatora, wydać zezwolenie na zajmowanie - przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy - stanowiska bezpośrednio wyższego niż to, do którego uprawnia posiadany patent lub świadectwo, pod warunkiem zachowania wymagań bezpieczeństwa żeglugi. Wzór zezwolenia określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

§ 37. 1. Dokumenty kwalifikacyjne wydane na podstawie rozporządzenia Ministra Żeglugi z dnia 5 grudnia 1962 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych członków załóg statków żeglugi śródlądowej i tratew (Dz. U. Nr 65, poz. 323) podlegają, na wniosek zainteresowanego, wymianie na dokumenty kwalifikacyjne określone w rozporządzeniu:

1) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej I klasy - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy B;

2) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej I klasy - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy A, jeżeli przedstawi dyplom oficera wachtowego lub szypra statków morskich;

3) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej I klasy - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy A, jeżeli przedstawi zaświadczenie uprawniające do kierowania statkami żeglugi śródlądowej wydane przez dyrektora urzędu morskiego;

4) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej II klasy - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy B;

5) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej II klasy - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy A, jeżeli przedstawi dyplom oficera wachtowego statków morskich lub szypra statków morskich;

6) patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej II klasy - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy A, jeżeli przedstawi zaświadczenie uprawniające do kierowania statkami żeglugi śródlądowej wydane przez dyrektora urzędu morskiego;

7) patent żeglarski porucznika żeglugi śródlądowej - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy B z ograniczeniem do statków II kategorii;

8) patent żeglarski porucznika żeglugi śródlądowej - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy A z ograniczeniem do statków II kategorii, jeżeli przedstawi dyplom oficera wachtowego lub szypra statków morskich;

9) patent żeglarski porucznika żeglugi śródlądowej - na patent żeglarski kapitana żeglugi śródlądowej klasy A z ograniczeniem do statków II kategorii, jeżeli przedstawi zaświadczenie uprawniające do kierowania statkami żeglugi śródlądowej wydane przez dyrektora urzędu morskiego;

10) patent mechanika żeglugi śródlądowej I, II i III klasy - na patent żeglarski mechanika statkowego żeglugi śródlądowej;

11) patent stermotorzysty żeglugi śródlądowej i świadectwo stermotorzysty żeglugi śródlądowej - na patent żeglarski stermotorzysty żeglugi śródlądowej;

12) patent żeglarski szypra żeglugi śródlądowej I, II i III klasy - na patent żeglarski szypra żeglugi śródlądowej;

13) patent żeglarski przewoźnika i świadectwo przewoźnika - na patent żeglarski przewoźnika żeglugi śródlądowej;

14) świadectwo sternika żeglugi śródlądowej - na świadectwo sternika żeglugi śródlądowej;

15) świadectwo bosmana żeglugi śródlądowej - na świadectwo bosmana żeglugi śródlądowej;

16) patent retmański i świadectwo pomocnika retmana - na patent przewoźnika żeglugi śródlądowej z rozszerzeniem uprawniającym do kierowania scalonymi materiałami pływającymi;

17) świadectwo motorzysty - na świadectwo motorzysty żeglugi śródlądowej.

2. Wymiany dokumentów kwalifikacyjnych dokonują, w okresie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej, właściwi dla siedzib inspektoratów żeglugi śródlądowej, które wydały dotychczasowe dokumenty.

3. W dokumentach kwalifikacyjnych wydawanych w drodze wymiany dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej wprowadza ograniczenia, o których mowa w § 19.

4. Dokumenty niewymienione w terminie określonym w ust. 2 tracą ważność.

5. Do wniosku o wymianę dokumentu kwalifikacyjnego należy załączyć:

1) dwie aktualne fotografie,

2) dokumenty potwierdzające posiadane kwalifikacje

oraz przedłożyć do wglądu dokument tożsamości z aktualnym adresem zameldowania.

6. Wydając dokument kwalifikacyjny, w drodze wymiany, urząd żeglugi śródlądowej unieważnia dotychczasowy dokument kwalifikacyjny poprzez odciśnięcie prostokątnego stempla o wymiarach 9 x 3 cm w kolorze czerwonym, o treści "ANULOWANO", i zwraca dokument jego posiadaczowi.

§ 38. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem rozdziału 2, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.²⁾

________

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Żeglugi z dnia 5 grudnia 1962 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych członków załóg statków żeglugi śródlądowej i tratew (Dz. U. Nr 65, poz. 323).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1

WZORY ŚWIADECTW I PATENTÓW

Wzór patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej klasy A

Wymiar 85 x 54 mm. Jasnoniebieskie tło. Właściwości fizyczne papieru zgodne z normami

ISO 78.10.

Strona przednia

Strona tylna

Wzór patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej klasy B

Wymiar 85 x 54 mm. Jasnoniebieskie tło. Właściwości fizyczne papieru zgodne z normami

ISO 78.10.

Strona przednia

Strona tylna

Wzór patentu żeglarskiego stermotorzysty. Jasnoniebieskie tło

Format A7 (74 x 105 mm)

Strona przednia Strona tylna

Wzór patentu żeglarskiego szypra. Jasnoniebieskie tło

Format A7 (74 x 105mm)

Strona przednia Strona tylna

Wzór patentu żeglarskiego przewoźnika. Jasnoniebieskie tło

Format A7 (74 x 105 mm)

Strona przednia Strona tylna

Wzór świadectwa sternika. Szare tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

Wzór świadectwa bosmana. Szare tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

Wzór świadectwa starszego marynarza. Szare tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

Wzór świadectwa marynarza. Szare tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

ZAŁĄCZNIK Nr 2

WZÓR PATENTU MECHANIKA STATKOWEGO I WZÓR ŚWIADECTWA MOTORZYSTY

Wzór patentu mechanika statkowego. Jasnoniebieskie tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

Wzór świadectwa motorzysty. Szare tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

ZAŁĄCZNIK Nr 3

WZÓR ŚWIADECTWA OBSERWATORA RADAROWEGO

Bladozielone tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

ZAŁĄCZNIK Nr 4

WZÓR ŚWIADECTWA MARYNARZA MOTORZYSTY

Szare tło

Format A7

Strona przednia Strona tylna

ZAŁĄCZNIK Nr 5

ZAKRES WYMAGAŃ EGZAMINACYJNYCH

§ 1. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania świadectwa starszego marynarza

A. Wymagana wiedza (2 egzaminatorów)

I. Ogólne wiadomości o statku i jego obsłudze

1. Podstawowe wiadomości o statku żeglugi śródlądowej, jego wyposażeniu i konserwacji.

2. Typy i rodzaje statków żeglugi śródlądowej, pływalność i stateczność statku.

3. Podstawowe wiadomości o linach - ich rodzaje i zastosowanie.

4. Urządzenia kotwiczne, cumownicze, holownicze i sczepiające.

5. Sprzęt i środki ratunkowe; sprzęt i środki ochrony przeciwpożarowej.

6. Ogólne wiadomości z zakresu urządzeń maszynowych na statku.

II. Podstawy locji śródlądowej

1. Podstawowe wiadomości o śródlądowych drogach wodnych i budownictwie wodnym.

2. Znajomość podstawowych przepisów żeglugowych, procedur wypadkowych, warunków bezpieczeństwa przy przewozie ładunków niebezpiecznych, dokumentów statkowych i załogowych, gospodarki odpadami i ściekami oraz likwidacji nadzwyczajnych zagrożeń.

B. Wymagana wiedza i umiejętności praktyczne (1 egzaminator)

1. Prace linowe i wiążące się z tym bezpieczeństwo i higiena pracy.

2. Pomocniczy sprzęt linowy.

3. Konserwacja statku, zjawisko korozji i środki jej przeciwdziałające; umiejętność wykonywania podstawowych prac konserwacyjnych.

4. Alarmy statkowe, znajomość czynności alarmowych.

5. Urządzenia: kotwiczne (rodzaje kotwic), cumownicze, holownicze i sczepiające oraz umiejętność ich obsługi.

6. Osprzęt ładunkowy (dźwigi, wciągarki, transportery, przewody rurowe, windy ładunkowe) i jego obsługa, przygotowanie ładowni do przyjęcia ładunku, manewry przy załadunku i wyładunku.

7. Posługiwanie się środkami ratunkowymi i ochrony przeciwpożarowej; obsługa sprzętu ratunkowego i przeciwpożarowego.

8. Przygotowanie statku do remontu, przerwy w eksploatacji lub postoju zimowego.

§ 2. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania świadectwa sternika

A. Wymagana wiedza (3 egzaminatorów)

I. Wiadomości o budowie, wyposażeniu i obsłudze statku

1. Podstawowe pojęcia z zakresu budowy i teorii statku. Liny - rodzaje, właściwości i zastosowanie. Wytrzymałość lin. Pomocniczy sprzęt linowy. Urządzenia kotwiczne - windy, żurawiki kotwiczne, kotwice i ich rodzaje, liny i łańcuchy kotwiczne. Sprzęt i środki ratunkowe - łodzie i ich wyposażenie, tratwy pływaki i koła ratunkowe. Sprzęt przeciwpożarowy, rodzaje i zastosowanie. Urządzenia sterowe, opis, zasada działania. Urządzenia holownicze. Urządzenia sczepiające.

2. Alarmy na statkach żeglugi śródlądowej.

3. Podstawowe wiadomości z zakresu urządzeń maszynowych i urządzeń pomocniczych na statkach. Podstawowe instalacje i zbiorniki. Źródła energii.

4. Materiałoznawstwo statkowe - wybrane zagadnienia.

Udostępnij:

Apis 29.02.2008 21380 wyświetleń 4 komentarzy 0 ocena Drukuj

4 komentarzy

x5
Ktoś przygotowujący to rozporządzenie skopiował po prostu istniejące przepisy europejskiej i tak powinno być, żeby polska żegluga śródlądowa mogła istnieć na Zachodzie.Wiadomo przecież, że jej udział na polskich drogach wodnych jest minimalny.
Popełniono jednak kilka błędów chcąc dorzucić coś "polskiego" pokazując, że są to własne przepisy, np. w składzie załogi :

§ 7. 1. Ustala się minimalny skład załogi dla statków o napędzie mechanicznym, zestawów pchanych i zestawów sprzężonych:
1) dla statków towarowych o napędzie mechanicznym:

Lp. Długość statku (L) w m Załoga statku System eksploatacji statku
A1 A2 B
1 L ≤ 70
Kierownik statku 1 2 2
Sternik - - -
Bosman 1 - 1
Starszy marynarz - - 1
Marynarz - 1 -
Młodszy marynarz - - -

2 70 < L ≤ 86
Kierownik statku 1 2 2
Sternik 1 - -
Bosman - 1 2
Starszy marynarz - - -
Marynarz - - -
Młodszy marynarz - - -

3 L > 86 Kierownik statku 1 2 2
Sternik 1 - -
Bosman - 1 2
Starszy marynarz - - -
Marynarz 1 - 1
Młodszy marynarz - 1 -

W przepisach unijnych jest tak :

§ 23.10 Ustala się minimalny skład załogi dla statków o napędzie mechanicznym, zestawów pchanych i zestawów sprzężonych:
1) dla statków towarowych o napędzie mechanicznym:

Lp. Długość statku (L) w m Załoga statku System eksploatacji statku
A1 A2 B
1 L ≤ 70
Kierownik statku 1 2 2
Sternik - - -
Bosman - - -
Starszy marynarz - - -
Marynarz 1 - 1
Młodszy marynarz - - 1

2 70 < L ≤ 86
Kierownik statku 1 2 2
Sternik - - -
Bosman 1 - -
Starszy marynarz - - -
Marynarz - - 2
Młodszy marynarz - 1 -

3 L > 86
Kierownik statku 1 2 2
Sternik 1 - 1
Bosman - - -
Starszy marynarz - - -
Marynarz 1 1 2
Młodszy marynarz - 1 -

Proszę zwrócić uwagę, że wymagania unijne odnośnie obsady statku są "korzystniejsze" dla armatorów i absolwentów szkół żeglugi otrzymujących po ich ukończeniu stopień marynarza.
W "starych" krajach UE typowy statek "kanałowy" o wymiarach 85 m. pracujący w systemie A1 może być obsadzony przez : kapitana i bosmana.Natomiast w systemia A2 przez dwóch kapitanów i młodszego marynarza.
Zgodnie z polskimi przepisami ten sam statek pracujący w systemie A1 : kapitan i sternik, a w systemia A2 : dwóch kapitanów i bosmana .....?

Dochodzą do nas informacje, że policja wodna Niemiec i Holandii "szykanuje" polskie załogi "czepiając się" do polskich dokumentów statkowych.
Moim zdanie policja wodna wykonuje tylko prawidłowo swoje obowiązki.Nie widziałem polskiego "dziennika jazdy", ale słyszałem że jest "zmajsterkowany" na wzór unijny.
Jeżeli w tym dzienniku nie ma wyszczególnionego systemu pracy i obowiązującej dla niego załogi to wcale nie dziwię się policji, że "się czepia".
Wystarczyło przed wejściem do UE przyjąć wzory dokumentów obowiązujących tutaj a nie "majsterkować" przy swoich i problem byłby rozwiązany, a raczej nie byłoby problemu.
"Nie wszystko co polskie jest dobre" jakby chcieli tego decydenci opracowujący min. wyżej wymienione przepisy żeglugowe.
To polskie statki w 95 % pływają po zachodnio-europejskich drogach wodnych i należy stosować ich przepisy a nie upierać sie przy "majsterkowniu" swoich.

Kolegom którzy mają kłopoty z powodów polskiego "dziennika jazdy" radzę zaopatrzeć się w unijny, który ma trzyjęzyczną / francuską, niemiecką i holenderską / wersję, a polskim władzom żeglugowym, żeby wydały taki właśnie dziennik uzupełniony o polską wersję językową i oczywiście kosmetykę przepisów tak jak to jest w Unii Europejskiej.

Pozdrawiam z Niemiec
kpt.ż.ś. Józef Węgrzyn
- 29.02.2008 20:32
damroka1
Jest wymieniony system pracy zalogi w dzienniku pokladowym na polskich statkach zeglugi srødlådowej.Pozdrowienia z Danii.Ryszard Bemowski
- 01.03.2008 01:45
Adam Reszka
Skipper rozebrał krytycznie § 7 na czynniki pierwsze - i bardzo słusznie, bo jeśli robi się takie przepisy to należy je już dostosować do wymogów przyjętych w UE, ale ich autorzy prawdopodobnie nie przypuszczali, że uda nam się do UE wejść.. I wszystkie druki dokumentów kwalifikacyjnych wydawać w trzech językach! Bądźcie uprzejmi moi dystyngowani koledzy po fachu przypomnieć sobie, spod czyjej redakcji te przepisy wyszły. Ja tylko zwrócę uwagę na trudny do wyegzekwowania i wręcz nieżyciowy § 20. Autorzy tego paragrafu w cyt. wyżej rozporządzeniu zapatrzyli się widocznie jak w tęczę w niemieckie przepisy dotyczące patentów reńskich i łabskich!

Pozdrawiam z nad Wisły - kpt.ż.ś. Adam Reszka bez uśmieszku
- 01.03.2008 21:46
Apis
KOMUNIKAT KOMISJI W SPRAWIE PROMOCJI ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ "NAIADES" (można go pobrać u nas w "Plikach do pobrania) w rozdz. IV. POPRAWA STRUKTURY ORGANIZACYJNEJ mówi:

"Obecna struktura organizacyjna charakteryzuje się rozdrobnieniem zasobów oraz działań podejmowanych na różnych szczeblach. Aktualnie kapitana obowiązują zbiory współistniejących przepisów wydanych przez europejskiego lub krajowego ustawodawcę, Centralną Komisję ds. Żeglugi na Renie (CCNR) lub Komisję Dunaju. To powoduje ogólny brak skuteczności oraz możliwości oddziaływania przez czynniki polityczne. Istnieje zgoda co do tego, że obecne przepisy muszą zostać unowocześnione. Proces ten już się rozpoczął. Wszelkie możliwe do przeprowadzenia zmiany winny z jednej strony uwzględniać aktualne osiągnięcia, a z drugiej zapewniać dodatkowe korzyści pod względem skuteczności, zasadności, strategii politycznej, oszczędności w zakresie kosztów oraz zapewniać dostosowanie przepisów na poziomie paneuropejskim. Wszelkie zmiany powinny także uwzględniać istniejące zobowiązania wynikające z zawartych umów międzynarodowych dotyczących Renu i Dunaju, a także pozostałych dróg wodnych, których państwa członkowskie oraz państwa trzecie są sygnatariuszami."

Sądzę, że nadeszła pora na to aby Polska poczuła się wreszcie członkiem Unii, a nie "członkiem" Unii.
- 01.03.2008 23:05

Ocena zawartości jest dostępna tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się by zagłosować.

Niesamowite! (0)0 %

Bardzo dobre (0)0 %

Dobre (0)0 %

Średnie (0)0 %

Słabe (0)0 %

Kwalifikacje załóg (rozporządzenie)

Udostępnij:

Dodaj lub popraw komentarz