Cytat

Warto przypomnieć dodając, że już w r. 1889 prof. inż. Roman Ingarden pełniąc obowiązki CK-austriackiego dyrektora drogi wodnej rz. Wisły i dopływów w Galicji, sporządził kompleksowy plan regulacji Wisły, przyjęty i stopniowo wdrażany po r. 1918 przez Rząd II Rzeczypospolitej, uwzględniający parametry szerokości koryta i rozstawu wałów przeciwpowodziowych dla powodzi "katastroficznej", najwyższej wody żeglownej (WWŻ), wody średniej (ŚrW) i najniższej wody żeglownej (NWŻ). Przy średnim zwężeniu koryta systemem ostróg do ok. 200 m przy ujściu Wieprza, na odcinku od ujścia Sanu do ujścia Narwi przewidywał uzyskanie podczas średniej wody żeglownej głębokości tranzytowej 2 m. Za podstawę geodezyjno-kartograficzną przyjął niwelację wykonaną przez inż. Kosteneckiego (dyrektora Zarządu Komunikacji Królestwa Polskiego, którym początkowo kierował inż. Kierbedź, budowniczy pierwszego, stalowego mostu w Warszawie) z "zerem" poziomu Bałtyku w Kronsztadzie, oraz wyniki pomiaru stanu wody całorocznych posterunków wodowskazowych, poczynając od Zawichostu (gdzie zachował się reper kamienny, będący początkiem trasy pomiarowej; istnieje tam też dotychczas limnigraf czyli wodowskaz w formie szczątkowej, jedyny zachowany na terenie dawnego Królestwa Polskiego; drugi pruski, kompletny, ale nieczynny obecnie wodowskaz zachował się na Bulwarze Filadelfijskim w Toruniu). Zastępcą Kosteneckiego był inż. Szystowski, który wprowadził plantowanie faszyny w trasie regulacyjnej, stanowiącej własność skarbu państwa. System ten stosowany do dziś liczy sobie zatem 130 lat.

Po odzyskaniu niepodległości w r. 1918, Ministerstwo Komunikacji z udziałem Ministerstwa Robót Publicznych podjęło niezbędne prace regulacyjne na rzekach polskich, wdrażając też w miarę możliwości finansowych propozycje prof. Romana Ingardena - Szefa Generalnej Dyrekcji Dróg Wodnych II Rzeczypospolitej. Koncepcje regulacji i przebudowy Wisły kontynuowali wybitni inżynierowie-hydrotechnicy, jak Julian Lambor i Kazimierz Rodowicz (ojciec "Anody" - uczestnika zamachu na Kutscherę) - zwolennicy systemu pogłębiania nurtu przez zwężanie koryta i Tadeusz Tillinger - optujący za kaskadyzacją Wisły przez budowę stopni wodnych i budową kanałów lateralnych, jak np. w odniesieniu do Bugu. Szereg tych prac z powodzeniem wykonano do r. 1939. Kontynuowano je konsekwentnie do r. 1972. Imię Tillingera nosi Śluza Warszawa-Żerań.

O fakcie zaprzestania robót utrzymaniowych na śródlądowych drogach wodnych żeglownych mającym posmak sabotażu gospodarczego, prowadzącym do dziczenia rzek, nie warto tu wspominać, ponieważ prawie wszyscy o tym wiedzą.

Cytat

gadki pseudo-zielonych przypominają wyjaśnienia leniwego gospodarza, który zapuścił chałupę brudem, grzybem, pasożytami a usprawiedliwia swoje nieróbstwo i ten bajzel tym, że to w zgodzie z ekologią....

Cytat

Nierządem, powiedział ktoś dawno, Polska stoi;
Gdyby dziś pojźrał z grobu po ojczyźnie swojej,
Zawołałby co garła: Wracam znowu, skądem,
Żebym tak srogim z Polską nie ginął nierządem!
Co rok to nowe prawa i konstytucyje,
Ale właśnie w tej wadze jako minucyje:
Póty leżą na stole, póty nam się zdadzą,
Póki astrologowie inszych nie wydadzą,
Dalej w kąt albo małym dzieciom dla zabawy -
Założyłby naszymi Sukiennice prawy.
Nikt nie słucha, żaden się nie ogląda na nie,
Szlachta tylko uboga i biedni ziemianie,
Którzy się na dziesiątej opierają części,
I to ledwie, tak inszy stan Polskę zagęści.
Mądry, możny albo kto dostąpił honoru,
Księstwa, grabstwa - ten wolen; niechajże poboru
Szlachcic który nie odda - zaraz mu po szląsku
Pozwy, egzekucyje ślą na onym kąsku,
Że niejeden, niestetyż, z serdecznym dziś płaczem
Z dziatkami cudze kąty pociera tułaczem.

Wacław Potocki - Nierządem Polska stoi

Cytat

... z rozbrajającą szczerością oznajmił, że jego interesuje coś błyskotliwego, co by mu pomogło w poprawie poselskiego wizerunku przed nadchodzącymi wyborami