O nie! Gdzie jest JavaScript?
Twoja przeglądarka internetowa nie ma włączonej obsługi JavaScript lub nie obsługuje JavaScript. Proszę włączyć JavaScript w przeglądarce internetowej, aby poprawnie wyświetlić tę witrynę, lub zaktualizować do przeglądarki internetowej, która obsługuje JavaScript.

DRWĘCA

Ostatnia aktualizacja 14 lat temu
ValdemarasValdemarasAdministrator Administrator
Dodano 14 lat temu
Na stronie 84/85 książki autorstwa Marka Michalskiego-Statki parowe na polskich wodach śródlądowych-tylnokołowce i statki łańcuchowe tom II-wydanej przez Fundację Otwartego Muzeum Techniki we Wrocławiu w 2009 roku. opisuje holownik parowy "KAISERIN AUGUSTE VICTORIA". Niestety dane te jak w większości opracowań nie są zgodne z prawdą i fałszują historię tego statku. Poza tym opisom przy nazwach statków brakuje wiele spójności i przejrzystości. Ale po kolei:
1.pierwszy błąd to numer fabryczny maszyny parowej nie 25 lecz 35.
2.pierwszy armator statku to nie Verein der Warterschiffer, Posen, lecz Vereinigte Warteschiffe, Posen.
3.autor przypisuje statkowi służbę w niemieckiej Chefs des Feldeisbahnwesenes Schiffarthsbauftragter w skrócie FECH w Modlinie. Kolejna wpadka autora wspomnę tylko, że oddziału FECH nie było w Modlinie. Poza tym KAISERINE AUGUSTA VICTORIA podlegała pod oddział w Königsbergu. W 1918 roku nie nazywał się KRASZEWSKI i nie był w Polskiej Żegludze Państwowej gdyż ta powstała w 1919 roku.
4. M. Michalski pisze, że statek ten był, jako KRASZEWSKI w Flotylli Wiślanej to wyjaśnia punkt 3 gdyż jak pisałem KRASZEWSKI to nazwa innego statku a nasz bohater, czyli dawna KAISERIN AUGUSTE VICTORIA była już w Niemczech pod inną nazwą.
5.Takie błędne informacje autor powiela w latach 1924 do 1927 i 1927 do 1932 tu nic nie zgadza się z prawdą to jest horror, co pisze M. Michalski.
6. Statek nigdy nie był w czarterze Lloyda Bydgoskiego z Bydgoszczy.
7. Autor myli nazwiska właścicieli statku. Nie Władysław Schönefeld z Warszawy, lecz Władysław Szenfeld. W dokumentach nie ma nazwiska Guttentag ???.
8. Statek stał się własnością Karla Marksa [nie Marxa] dokładnie 8 czerwca 1940 roku nie w 1939 roku. Nie nazywał się też LESLAU, lecz LESLAU II.
9. Do Bydgoszczy statek trafił nie, w 1948 lecz w maju 1947 roku.
10. Nazwę DRWĘCA statek otrzymał w 1950 a nie w 1951 roku.
11. Kocioł nie mógł być wymieniony w 1956 roku, lecz w 1961 roku.
12. Bydgoska Żegluga na Wiśle powstała w 1954 roku a nie w 1956 roku. Podobnie Żegluga Bydgoska istnieje od 1963 roku a nie od 1964 roku jak chce autor.
Na koniec autor mając kalendarz tylnokołowce 2009 autorstwa Danielewicz-Manikowski nie daje wiary autorom na podstawie tego, że port macierzysty Coschen nad Nysą Łużycką [Markosice przyp. W.D.] nie mógł obsługiwać tak dużego statku i ten argument podważą wiarygodność wersji Danielewicz-Manikowski. Otóż rzeczywiście ELLA CHARLOTTE była zarejestrowana w Gubinie [Guben] w tamtejszym Amtsgericht. Natomiast czy statek musiał tam wpłynąć Panie M. Michalski niech Pan pomyśli zanim coś napisze. Czy statek musi zawijać do swojego portu macierzystego, może nigdy w nim nie być, a takie przypadki Pan chyba zna? Są zdjęcia statku ELLA CHARLOTTE we Wrocławiu oraz dokumenty potwierdzające naszą wersję. Aby nas dobić autor stwierdza, że Anhalt kupił statek w 1927 roku w czasie, w którym autorzy kalendarza chcą go widzieć w Berlinie. Niestety to Pan nie ma racji, lecz autorzy kalendarza, co udowadniamy w galerii floty. To wersja M. Michalskiego jest do obalenia jak wszystkie inne.


"DRWĘCA"

POPRZEDNIE NAZWY: ex "ŻUBR"; ex "LESLAU II"; ex "ŻUBR"; ex "JUTTA"; ex "ELLA CHARLOTTE"; ex "KAISERIN AUGUSTA VICTORIA"
TYP STATKU: HOLOWNIK PAROWY TYLNOKOŁOWY
ROK BUDOWY: 1892
STOCZNIA: J.W. Klawitter Werft, Danzig. [Niemcy] NR. BUD.: 181

DANE TECHNICZNE:
1892 r.:
długość: 40,00 m; szerokość: 5,30 m ; zanurzenie: 0,75 m.; nośność: 125,80 t.
1935 r.
długość całkowita: 40,39 m; długość na m.p.: 39,77 m; szerokość całkowita: 5,45 m; wysokość burt: 2,23 m; wysokość nierozbieralna: 3,53 m; zanurzenie min.:0,81 m; zanurzenie max.: 1,35 m; nośność: 91,8 t.; uciąg: 2.000 t. ładowność: 40 m2
1947 r.
długość całkowita: 40,84 m; długość na m.p.: 40,34 m; szerokość całkowita: 5,45 m; szerokość na wręgach: 5,25 m; wysokość burt: 1,70 m; wysokość nierozbieralna: 4,00 m; zanurzenie min.:0,80 m; zanurzenie max.: 1,35 m; nośność: 86 t.
1953 r.
długość całkowita: 41,22 m; długość m.p.: 40,34 m; szerokość całkowita: 5,53 m ; wysokość burt: 2,02 m; wysokość nierozbieralna: 4,12 m; zanurzenie: 0,85 m.; zanurzenie max.: 1,16 m; nośność: 43 t.
1960 r.
długość całkowita: 41,74 m; szerokość całkowita: 5,50 m; wysokość burt: 1,90 m; wysokość nierozbieralna: 4,00 m; zanurzenie maks.: 1,35 m; nośność: 43 t.
1962 r.
długość całkowita: 41,22 m; szerokość całkowita: 5,53 m; wysokość burt: 2,17 m; wysokość nierozbieralna: 4,05 m; zanurzenie maks.: 1,26 m; nośność: 43 t.

SILNIKI GŁÓWNE:

1 maszyna parowa ; dwucylindrowa podwójnego rozprężania leżąca prod.: J.W. Klawitter Werft, Danzig [Niemcy], o mocy 230 KM; rok produkcji 1892; nr. fabryczny: 35; ilość obrotów: 36/min.; średnica cylindrów: 445 i 795 mm.
1 prądnica o mocy 5 kW prąd stały o napięciu 110 V.
KOTŁY PAROWE:
1892: 1 kocioł parowy płomieniówkowy produkcji J.W. Klawitter Werft, Danzig [Niemcy] rok produkcji 1892; nr. fabr.: 230; cieśn..: 8 atm.; powierzchnia ogrzewalna: 71,88 m2.
1909: 1 kocioł parowy płomieniówkowy produkcji J.W. Klawitter Werft, Danzig [Niemcy] rok produkcji: 1908; nr. fabr.: 448; cisn.: 8 atm.; powierzchnia ogrzewania: 140,3 m2.
1958:1 kocioł parowy płomieniówkowy produkcji V.E.B. Dampfkesselbau, Dresden [NRD]; rok produkcji: 1956; nr. fabr.: 10812; ciśnienie 14 atm.
INNE DANE:
materiał budowy: dno: stal; burt: stal; pokład: stal.
kadłub nitowany o poprzecznym systemie wiązań.
napęd: 2 tylne koła łopatkowe; prędkość: 6 km/h. z ładunkiem i 12 km/h. bez ładunku; załoga: 7 osób.
PORT MACIERZYSTY:
Bydgoszcz
ARMATOR:
P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle, Bydgoszcz.
NUMERY REJESTRACYJNE:
227 [BSR Guben]; 4905 [ BSR, Berlin]; 229 [Sąd Grodzki,Toruń]; 898[ BSR, Danzig] 428 [P.Z.W. Warszawa]; 6252 [ P.Z.W. Bydgoszcz]; 359 lub 336 ????? [R.D.W. Bydgoszcz] ; Bg-I-84 [I. Ż. Śr. Bydgoszcz]
RYS HISTORYCZNY

Zbudowany jako statek holowniczo-towarowy dla Vereinigte Warteschiffe, Posen [dz. Poznań], nazwany został "KAISERIN AUGUSTE VICTORIA" . Pływał na Warcie głównie w relacji Posen -Stettin. Używany był także jako statek do przewozu pasażerów, których zabierał na pokład 300. W dniu 5 czerwca 1897 r. statek rozpoczął rejsy wycieczkowe z Posen do Unterberga [dz. Puszczykowo]. Podczas tego pierwszego rejsu parowiec holował za sobą barkę z pasażerami, ponieważ nie mógł zabrać na pokład wszystkich chętnych ludzi. Po dwóch godzinach rejsu w górę Warty statek docierał na miejsce, skąd po dwugodzinnym postoju wyruszał w rejs powrotny trwający około godziny. W kolejny rejs wyruszano o godz. 13:30. W czasie rejsu powrotnego "Kaiserin Augusta Victoria" zatrzymywał się na kilkugodzinny postój w Eichwald [dz. Dębina] gdzie niedaleko dworca kolei znajdował się pośród lasów duży ogród restauracyjny pod nazwą Eichwald Restaurant gdzie można było zjeść smaczny posiłek oraz udać się do Victoria Park. Wypłynięcie z Eichwald następowało o godz. 20:30. Przystań statku w Posen znajdowała się przy ówczesnej ulicy Schifferstraße dziś ulica Szyperska na terenie Starego Miasta. Ceny biletów kształtowały się w następująco: dorośli-50 fenigów w obydwie strony a dzieci od 10 do 14 lat-25 fenigów .
Organizowano również rejsy specjalne w dół rzeki Warty do miejscowości Obornik [dz.Oborniki] przy ujściu rzeki Wełny do Warty z orkiestrą. Po przybyciu na miejsce pasażerowie udawali się do ogrodu restauracyjnego we wsi Piachno. Cena biletu tam i z powrotem wynosiła 1 markę, dzieci do lat 12 płaciły połowę.
W 1909 roku holownik przeszedł remont w stoczni Klawittera w Gdańsku, jednocześnie wymieniono kocioł parowy. Natomiast w 1914 roku "Kaiserin Auguste Victoria" otrzymała świadectwo pomiarowe Nr 209 wydane przez Eischschein, Posen [Urząd Pomiarowy]. W 1917 roku wcielony do Chefs des Feldeisenbahnwesens Schiffahrtsbeauftragter , Königsberg [dz. Kaliningrad] operował na wodach Frisches Haff [dz. Zalew Wiślany] i rzekach Pregel [dz. Pregoła] i Memel [Niemen]. W 1918 roku zwrócony poznańskiej firmie, do Poznania jednak już nie powrócił, sprzedany dla nieznanego armatora zmienił nazwę na "ELLA CHARLOTTE" portem macierzystym był Coschen skąd w połowie lat dwudziestych XX w. trafił do Berlina. Tam pływał pod nazwą "JUTTA". Niestety kolejny armator pozostaje nieznany. W marcu 1935 roku "Jutta" została zakupiona przez Żeglugę Towarową "Delphin" Sp. z o.o. Emil Berenz w Gdańsku i sprowadzony do Gdańska. Tam 16 lipca 1935 roku sprzedany dla Adama Kwiatkowskiego [ 50%] i Edwarda Anhalta z Krakowa [25%] oraz Władysława Szenfelda z Warszawy [25%], zmienił nazwę na "ŻUBR". Portem macierzystym został Toruń. W grudniu 1935 r. zmienił port macierzysty na Danzig a potem na Warszawę. W listopadzie 1939 roku przejęty przez niemiecki Der Komissärische Verwälter der Haupttreuhändstelle Ost für die Binnenschiffahrt des Weichselstromgebietes in Danzig . Sprzedany 8 czerwca 1940 roku dla Karla Marksa z Gdańska zmienił nazwę na "LESLAU II". Pływał na Wiśle. W marcu 1945 roku uszkodzony pozostał w Gdańsku, kapitan statku Lietz Stefan, który pływał na nim przemalował nazwę niemiecką na przedwojenną polską, aby nie dopuścić do przejęcia go przez sowietów, w kwietniu przejęty przez Komisarza d/s Żeglugi Śródlądowej. Skierowany do Stoczni Nr 1 w Gdańsku.
Od 1946 roku w Państwowej Żegludze Ekspozytura w Gdańsku. W listopadzie brał udział w ściąganiu z plaży statku "ŻÓRAW" , który podczas silnego sztormu został wyrzucony na brzeg plaży koło Górek Wschodnich koło Gdańska. W maju 1947 roku przekazany do Polskiej Żeglugi Państwowej Oddział w Bydgoszczy a od 1948 roku w Państwowej Żegludze na Wiśle Ekspozytura w Bydgoszczy. W maju tego samego roku "Żubr", którego kapitanem był Stefan Lietz płynął w dół rzeki Wisły mając na holu osiem barek, które były złączone burta w burtę po cztery w dwóch rzędach, na 881, 2 km rzeki doszło do mijania z holownikiem "Sędziwój" należącego do Państwowego Zarządu Wodnego w Chełmnie, który holował w górę rzeki węglarkę. Na skutek nie przepuszczenia mającego pierwszeństwo holownika "Żubr" przez holownik "Sędziwój" jego węglarka zepchnięta silnym prądem uderzyła w barkę "Kain" należącą do Michała Tuszyńskiego powodując złamanie wręgów kadłuba w części dziobowej oraz pęknięć poszycia pomiędzy złamanymi wręgami. W 1949 roku "Żubr" stał się własnością Państwowej Żeglugi Śródlądowej Ekspozytury w Bydgoszczy. Rok później zmienił nazwę na "DRWĘCA". Od 1952 roku w Żegludze na Wiśle Przedsiębiorstwo Państwowe Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy. W 1954 roku skierowany na kapitalny remont do Stoczni Rzecznej w Tczewie, który trwał do 1955 roku. w międzyczasie [1954] przydzielony do P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy, pływał z Gdańska do Płocka. W 1961 roku wymieniono na nim kocioł parowy. Od 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy, pływał do 1971 roku. Po wycofaniu złomowany trzy lata później. Warto nadmienić że statek przezywany był przez załogi "krzywa Frania".
zegluga.szympanstudio.pl/albums/userpics/normal_038HPDrweca.jpg

OPRACOWAŁ: Waldemar Danielewicz Gdańsk 09 września 2007.
Przedruk za podaniem źródła.
Waldemar Danielewicz
Edytowany przez Valdemaras dnia 07.11.2009, 14 lat temu
możesz przeglądać wszystkie wątki dyskusji na tym forum.
możesz rozpocząć nowy wątek dyskusji na tym forum.
nie możesz odpowiadać na posty w tym wątku dyskusji.
nie możesz rozpocząć ankietę na tym forum.
nie możesz dodawać załączniki w tym forum.
nie możesz pobierać załączniki na tym forum.
Moderator: Administrator
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na nasze ustawienia prywatności i rozumiesz, że używamy plików cookies. Niektóre pliki cookie mogły już zostać ustawione.
Kliknij przycisk `Akceptuję`, aby ukryć ten pasek. Jeśli będziesz nadal korzystać z witryny bez podjęcia żadnych działań, założymy, że i tak zgadzasz się z naszą polityką prywatności. Przeczytaj informacje o używanych przez nas Cookies