Temat poświęcony barkom bez napędu, które można powiedzieć wyginęły z naszych śródlądowych dróg wodnych a warto im poświęcić trochę miejsca gdyż pozostają zapomniane w cieniu jednostek z napędem tak jak ich właściciele dla których były nie tylko żródłem utrzymania ale i bardzo często domem. Niestety ustawa PRL-owska o upaństwowieniu zabrała im bez ceromonialnie ich własność na który pracowali latami. Do dziś nie dostali żadnego odszkodowania.

"HORTENSJA" [Ż-4003]

barka towarowa holowana konstrukcji mieszanej. Dno drewniane, burty żelazne łączone metodą nitowania. Zbudowana w 1936 roku w Bydgoszczy w stoczni Bronisława Czarry.
nośność: 523 t; długość: 51,92 m; szerokość: 7,12 m, wysokość burt: 2,13 m; zanurzenie: 1,93 m.

Zbudowana przez Bronisława Czarrę w Bydgoszczy dla własnych potrzeb. Był on właścicielem wraz z żoną Teklą Czarrą z domu Mirecka. Portem macierzystym była Bydgoszcz. Aby wybudować tę barką p. Czarrowie zaciągneli kredyt w wysokości 28.000 zł w Banku Gospodarstwa Krajowego Oddział w Bydgoszczy. Otrzymała nazwę "HORTENSJA". Niestety wybuch wojny we wrześniu 1939 roku i okupacja Polski przez hitlerowców spowodował że w styczniu 1940 roku barkę odebrano właścicielom na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig. Ten z kolei odsprzedał ją 25 kwietnia 1940 r. gdańskiemu armatorowi Gustavowi Pohlmann, który zmienił nazwę na "INGRID". W marcu 1945 roku barka stała się zdobyczą Armii Czerwonej. Na skutek interewncji rządu R.P. oddana w Bydgoszczy jako mienie należące do właścicieli polskich powróciła do nazwy "HORTENSJA". Wspomniana wcześniej przeze mnie ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa. W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1949 roku barkę przejęła na własność Państwowa Żegluga Śródlądowa we Wrocławiu Ekspozytura w Bydgoszczy zmieniając nazwę na "Ż-5003". Po przejęciu barki przez P.P. Żegluga na Wiśle Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy w 1951 roku nazwę zmieniono na "Ż-4003". Od 1954 roku w Bydgoskiej Żegludze na Wiśle w Bydgoszczy a w 1956 roku skierowana do Ekspozytury Bydgoskiej Żeglugi na Wiśle w Gdańsku. Od 1957 roku w P.P. Żegluga Gdańska w Gdańsku.Pływała do 196. po czym złomowana.

Nr rejestracyjne: 14956 - Bydgoszcz; 955 - Danzig; 3632 -Tczew; Gd-III-204; Gdańsk.

może ktoś posiada więcej informacji lub sprostuje moje.

"GEORGETA" [Ż-2118]

barka holowana konstrukcji stalowej zbudowana w 1935 roku w stoczni A & W. Wojan Schiffswerft, Danzig [Wolne Miasto Gdańsk]. Nośność: 303 t. długość: 43,33 m; szerokość: 4,89 m; wysokość burt: 2,20 m; zanurzenie max.: 2,20 m.

Zbudowana na zamówienie Aleksa Drążkowskiego z Bydgoszczy, nazwana została "GEORGETA". Byla to barka stalowa tzw. "kanałówka", kadłub wykonano metodą nitowano-spawaną. Do eksploatacji weszła w lipcu 1935 r. W 1940 r. przejęta przez w styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, pozostawiając ją w użytkowaniu Drążkowskim. "Georgeta" przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa. W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-3013" a następnie na "Ż-2118". Pływała w P.P. Żegluga na Wisle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w Bydgoskiej Żegludze na Wiśle w Bydgoszczy. Szyprem był na niej do 1965 roku Edmund Drążkowski syn właściciela. Od 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy, złomowana w Chełmnie nad Wisłą w latach siedemdziesiątych XX w.

"PROWIDENCE" [Ż-2117]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej zbudowana w 1935 r. w stoczni A & W. Wojan Schiffswerft, Danzig [Wolne Miasto Gdańsk]
nośność: 312 t.; długość: 42,44 m; szerokość: 4,88 m; wysokość burt: 2,20 m; zanurzenie: 2,05 m.

Zbudowana w Gdańsku na zamówienie Feliksa Rychlickiego ze Świecia nad Wisłą. Nazwana "PROVIDENCE" jej portem macierzystym był ówczesny Danzig [Gdańsk]. Była to tzw. "kanałówka" kadłub wykonano metodą nitowano-spawaną. Pływała z takimi towarami jak cukier z Kruszwicy do Gdańska a odwrotnie woziła kakao. A także z tarcicą z ówczesnego Konigsberga [dz. Kaliningrad] do Berlina. W 1940 r. w styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu F. Rychlickiego.Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Berlinie i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa. W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-3012" a następnie na "Ż-2117". Pływała w P.P. Żegluga na Wisle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w Bydgoskiej Żegludze na Wiśle w Bydgoszczy. Szyprem na niej był syn właściciela Rychlicki Franciszek, który wsród barkarzy miał przezwisko 'Gizia'. W 1963 r. barkę przejmuje P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. Od 1976 roku szyprem na "Ż-2117" był Erwin Schmidt. Data złomowania nie znana.

"ORA ET LABORA" [Ż-4432]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej zbudowana w 1935 r. w stoczni A & W. Wojan Schiffswerft, Danzig [Wolne Miasto Gdańsk]
nośność: 313 t.; długość: 43,44 m; szerokość: 5,01 m; wysokość burt: 2,19 m; zanurzenie: 1,99 m.

Zbudowana w Gdańsku na zamówienie Antoniego Nuszkowskiego z Gdańska. Nazwana "ORA ET LABORA" jej portem macierzystym był ówczesny Danzig [Gdańsk]. Była to tzw. "kanałówka" kadłub wykonano metodą nitowano-spawaną. W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu A. Nuszkowskiego .Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Berlinie i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-4432" Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w P.P. Żegluga na Odrze we Wrocławiu. Data złomowania nie znana.

"ST. MONIKA" [Ż-6453]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej zbudowana w 1936 r. w stoczni A & W. Wojan Schiffswerft, Danzig [Wolne Miasto Gdańsk]
nośność: 676 t.; długość: 56,95 m; szerokość: 8,17 m; wysokość burt: 2,14 m; zanurzenie: 1,99 m.

Zbudowana w Gdańsku na zamówienie Edwarda Hinze z Bydgoszczy. Nazwana "ST. MONIKA" jej portem macierzystym była Bydgoszcz. Kadłub wykonano metodą nitowania blach. W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig jako mienie polskie. Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu E. Hinze. Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Gorzowie Wlkp. i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa, w tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-6453". Pływała w P.P. Żegluga na Wisle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy. W połowie lat pięćdziesiątych XXw. przekazana do P.P. Żegluga na Odrze we Wrocławiu. Wycofana około 1974 roku. Obecnie znajduje się w Szczecinie jako linia cumownicza na Kanale Odyńca.

"GOPŁO" [Ż-2074]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji mieszanej, dno drewniane kadłub stalowy zbudowana w 1905 r. w stoczni Fritza Bliefert w Nipperwiese [Niemcy]
nośność: 231 t.; długość: 40,00 m; szerokość: 4,58 m; wysokość burt: 2,05 m; zanurzenie: 1,83 m.

Zbudowana dla Carla Sydowa z Nipperwiese. Była to tzw. "kanałówka" kadłub wykonano metodą nitowano. Nosiła numer będący jej nazwą "N °1270". W marcu 1912 roku barkę zakupił Johann Paul Zakrocki z Torunia. Zmianie uległa nazwa na "N°262". W 1925 roku Jan Zakrocki zmienił nazwę barki na "Gopło". W latach trzydziestych XX w. „Gopło” było w czarterze Żeglugi Wielkopolskiej Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu. W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu Zakrockiego zmieniając nazwę na "Goplo". .Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Pakości i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Znajdowała się w remoncie kiedy została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Powróciła do nazwy "Gopło". Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-2074" Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy a po kolejnej zmianie w 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. W międzyczasie w 1953 roku przeszła remont kapitalny. Wykazywana jeszcze w 1980 roku. Data złomowania nie znana.

"LEMARA" ["Ż-2115"]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej; zbudowana w 1937 r. w Stoczni i Warsztatach Mechanicznych Lloyda Bydgoskiego S.A., w Bydgoszczy.
nośność: 282 t.; długość: 43,00 m; szerokość: 4,87 m; wysokość burt: 2,08 m; zanurzenie: 1,88 m.


w dniu 26 maja 1936 roku Adolf Schmidt z Bydgoszczy podpisał umowę na budowę żelaznej barki typu "Gross Finow-Masskachn" czyli po polsku tzw. kanałówki za kwotę 40.000 ówczesnych zł. Barka otrzymała nazwę "LEMARA" [był to skrót imion rodziców właściciela Leona i Marii].
Kadłub wykonano metodą nitowaną. "Lemara" eksploatowana była na Brdzie, Noteci, Warcie i Odrze. W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu A. Schmidta. Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Pawłówku i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce w Bydgoszczy”. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W swój pierwszy powojenny rejs popłynęła do Warszawy na holu holownika "Gdańsk". W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-3007". Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy jako już "Ż - 2115" a po kolejnej zmianie w 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. Na początku lat osiemdziesiątych XX w. wycofano ją i przebudowano na hotel pływający dla załóg dźwigu wydobywającego kruszywo w okolicach Białej Góry i Tczewa. Potem trafiła do Szczecina na pływające biuro Żeglugi Bydgoskiej, cumowała na Regalicy. W styczniu 2006 roku dawna "Lemara" została wycofana i przeholowana do Czarnkowa. W chwili obecnej prowadzone są rozmowy pomiędzy miastem Bydgoszcz a Odrątrans o przekazanie barki Muzeum Miejskiemu w Bydgoszczy na obiekt muzealny. Co z tego wyniknie wkrótce się dowiemy ale myślę że rozsądek zwycięży i nie utracimy bezpowrotnie kolejnego zabytku.

"URSULA"

[Ż- 5005]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji mieszanej, dno drewniane kadłub stalowy zbudowana w 1909 r. w stoczni A & W. Wojan Schiffserft, Danzig. [Gdańsk]
nośność: 504 t.; długość: 54,80 m; szerokość: 7,84 m; wysokość burt: 1,91 m; zanurzenie: 1,68 m.

Zbudowana dla gdańsko-hamburskiej firmy Johannes Ick barka o konstrukcji mieszanej. Dno drewniane, kadłub stalowy łączony za pomocą nitów. Jej nazwa brzmiała "JOHANNES ICK N˚ 14". W tym okresie jej nośność określano na 521 t. W dniu 1 grudnia 1926 roku dyrektor firmy Friedrich Kaetelhold sprzedaje barkę Władysławowi Fabiańskiemu z Torunia i Bruno Fabiańskiemu z Gdańska w równych udziałach po 50 %. Barka zmienia nazwę na "URSULA" ale pozostaje w rejestrze statków gdańskich pod numerem 424. W 1931 roku jej portem macierzystym został Toruń. Na"Ursuli" urodziły się dwie córki Państwa Fabiańskich, Ursula w Gdańsku i Walpurgia gdzieś na Nogacie.
W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu Fabiańskiego. Barką transportowano głównie umundurowanie i wyposażenie dla niemieckich żołnierzy. Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Bydgoszczy i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Znajdowała się w remoncie kiedy została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Wtedy też otrzymała nazwę "URSZULA". Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1947 roku zmarł Władysław Fabiański i barkę przejęła jego żona. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-5005" Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy a po kolejnej zmianie w 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. W międzyczasie w 1957 roku przeszła remont kapitalny. Złomowana w Czarnkowie w 1977 r.

"URSUS" [Ż-2113]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej, zbudowana w 1938 r. w Warsztacie Budowy Statków Wodnych Fabjan Macierzyński w Nakle nad Notecią. Nośność: 296 t.; długość: 42,46 m; szerokość: 4,87 m; wysokość burt: 2,09 m; zanurzenie: 1,92 m.

Zbudowana na zamówienie Wiktora Wilgórskiego z Torunia.. Nazwana "URSUS". Była to barka konstrukcji stalowej nitowana. W 1937 roku Wilgórski stracił w Gdyni na skutek zatopienia przez statek m/s "Oksywie" swoją barkę towarową o napędzie parowym "Transport". Za pieniądze otrzymane z odszkodowania zamówił właśnie barkę "Ursus". Eksploatowana na Brdzie, Kanale Bydgoskim, Wiśle i na wodach ówczesnych Prus Wschodnich i Wolnego Miasta Gdańska. W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu Wilgórskiego. Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną i została zajęta przez Armię Czerwoną w Bydgoszczy jako zdobycz wojenną. Zwrócona na skutek interwencji władz polskich. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-3005" a następnie "Ż-2113". Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy a po kolejnej zmianie w 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. Złomowana w latach siedemdziesiątych XX w.

"LEONORA" [ Ż-4012]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej natomiast dno drewniane zbudowana w 1911 r. w stoczni A & W. Wojan Schiffswerft, Danzig [Wolne Miasto Gdańsk]
nośność: 344 t.; długość: 50,45 m; szerokość: 7,02 m; wysokość burt: 1,97 m; zanurzenie: 1,50 m.

Zbudowana w Gdańsku na zamówienie Maksymiliana Tietz z Torunia. Nazwana "LEONORA" jej portem macierzystym był ówczesny Thorn [Toruń]. Nazwę otrzymała na część najstarszej córki M. Tietz właśnie Leonory Tietz. Na początku 1921 roku barkę przejął Stanisław Tietz. Po jego śmierci w 1926 r. wspomnianą barkę odziedziczyli: Anna Tietz, Leonora Piasecka z domu Tietz i Antonina Felicja Tietz. Eksploatowana na Wiśle oraz Brdzie i Warcie. W lutym 1938 roku właściciele Anna Gęsikowska voto Tietz z domu Zmysłowska oraz Leonora Piasecka z domu Tietz przekazali swoje udziały na rzecz Antoniny Felicji Witkowskiej z doimu Tietz i jej męża Franciszka Witkowskiego. W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu Witkowskich. Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Bydgoszczy i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa. W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-4012". Pływała w P.P. Żegluga na Wisle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w Bydgoskiej Żegludze na Wiśle w Bydgoszczy. W 1960 roku w stoczni w Czarnkowie została przebudowana a 3 lata póżniej barkę przejmuje P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. Po przebudowie jej nośność określano na 414 t. Złomowana w połowie lat siedemdziesiątych XX w.

"ZOFIA" [Ż-5013]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej, zbudowana w 1904 r. w stoczni W. Stutzera w Havelbergu.
nośność: 504 t.; długość: 55,25 m; szerokość: 7,83 m; wysokość burt: 1,91 m; zanurzenie: 1,70 m.

Zbudowana dla Wilhelma Golbel z Hamburga nazwana została "NICOLAUS". Pływała na Łabie. 17 czerwca 1915 roku barkę nabył hamburczyk Paul Georg Blawert i przemianował na "META-HERBERT". Cztery lata póżniej bo w marcu 1919 roku barkę nabył Władysław Engelhardt z Torunia i nazwał "SOPHIE". Od lipca 1920 roku portem macierzystym barki był Danzig {Gdańsk] ponieważ właściciel przeprowadził się do Gdańska.
Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Gdańsku i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Znajdowała się w remoncie kiedy została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Wtedy też otrzymała nazwę "ZOFIA". Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-5013". Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy wtedy też przeszła remont w Chełmnie, a po kolejnej zmianie w 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. W międzyczasie w 1957 roku przeszła remont kapitalny. Złomowana w latach osiemdziesiątych XX w.

"ST.EDY" [Ż-2090]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji mieszanej. Kadłub, pokład i burty były drewniane natomiast wręgi stalowe, zbudowana została w 1900 r. w przez Wilhelma Spiegelberga z Bellinchen/Oder. [dz. Bielinek]
nośność: 198 t.; długość: 40,29 m; szerokość: 4,62 m; wysokość burt: 2,18 m; zanurzenie puste: 0,39 m m. [dane z 1962 r.]

Zbudowana dla braci Hermanna i Ludwiga Matthesius z Gross Neudendorf. Nosiła nazwę "KÜSTRIN N° 8". Zarejestrowana była w ówczesnym Kostrzynie w tzw. Binnenschiffsregister pod numerem 118. Świadectwo pomiarowo określało jej nośność na 257,52 t. W listopadzie 1917 roku wspomnianą barkę nabył Andreas Omnieczyński z Gdańska. W dniu 2 września 1921 roku zarejestrował ją w Gdańsku pod numerem 678 zmieniając nazwę na "ST. EDY".
W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu Omnieczyńskich Andrzeja juniora i matki Walerii zmieniając jednak nazwę na "EDY". Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Bydgoszczy i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Znajdowała się w remoncie kiedy została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Powróciła dawnych spadkobierców do nazwy "ST. EDY". Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoimi statkami według własnej woli lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-2090" Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Nosiła wtedy numer rejestracyjny 2772.
W kwietniu 1959 roku trafiła do P.P. Żegluga Gdańska w Gdańsku gdzie pływała do kwietnia 1966 roku nosząc numer rejestracyjny 3662. Rozebrana w 1968 r.

"SANTA MARIA" [Ż-2036]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej, zbudowana została w 1896 r. w Lauenburgu.
nośność: 198 t.; długość: 39,92 m; szerokość: 4,66 m; wysokość burt: 1,90 m; zanurzenie: 1,36 m. [dane z 1962 r.]

Zbudowana w 1896 roku w Lauenburgu nazwana została "JUPITER". Niestety nie udało się ustalić jej właściciela. Około 1920 roku zostaje zakupiona przez firmę Hedwigshutte ze Szczecina gdzie zmieniła nazwę na "HEDWIG". W 1934 roku wspomnianą barkę nabył Feliks Tuszyński wraz z żoną Franciszką Marią z domu Engelhardt. Po remoncie w stoczni Wojana w Gdańsku została nazwana "SANTA MARIA" i zarejestrowana została w Gdańsku pod numerem 902.
W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu F. Tuszyńskiego. Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Łabiszynie i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoimi statkami według własnej woli lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-2036" Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Nosiła wtedy numer rejestracyjny 2143. W 1953 roku została przebudowana.
W 1954 roku stała się własnością P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy. A od 1963 roku P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. Od 1965 roku nosiła numer rejestracyjny Bg-III- 16. Istniała jeszcze na początku lat osiemdziesiątych XX w.

"ZOFIA" [Ż-3002]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej nitowana, zbudowana została w 1886 r. w stoczni Kette Uebigau w Dreznie.
nośność: 348 t.; długość: 50,46 m; szerokość: 6,03 m; wysokość burt: 1,94 m; zanurzenie: 1,63 m. [dane z 1962 r.]


Zbudowana w Dreżnie dla Augusta Neuberl z Drezna, pływała na Łabie pod nazwą "SOPHIE". W 1908 roku nabyta przez Wilhelma Mollenbeck z Arenburga, nazwy nie zmieniła. Pięć lat później zmieniła port macierzysty na Hamburg za sprawą nowego właściciela Fritza Heinricha Kalbitz. W ciągu 1926 roku aż dwukrotnie zmienia właścicieli najpierw kupuje ją Hermann Meyer z Berlina aby w grudniu odsprzedać ją Adolfowi Gerike z Marienwerder koło Poczdamu. Tam pływa pod nazwą "SOPHIE II". W czerwcu 1935 roku barkę nabył Heinrich Kurek z Gdańska gdzie zarejestrował ją pod nazwą" SOPHIE"; pod numerem rejestracyjnym 897. Tuż przed wybuchem wojny Henryk Kurek rejestruje barkę w Bydgoszczy pod nazwą "ZOFIA".
W styczniu 1940 roku barka została przejęta na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu H. Kurka lecz powróciła ona do nazwy "SOPHIA".. Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Bydgoszczy i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoimi statkami według własnej woli lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę z "ZOFIA" na "Ż-3002" Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Nosiła wtedy numer rejestracyjny 4727.
W 1954 roku stała się własnością P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy. A od 1963 roku P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. Od 1965 roku nosiła numer rejestracyjny Bg-III- 72. Istniała jeszcze na początku lat osiemdziesiątych XX w.

"SATURN" [ Ż-5482]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej , zbudowana w 1927 r. w stoczni A & W. Wojan Schiffswerft, Danzig [Wolne Miasto Gdańsk]
nośność: 639 t.; długość: 54,97 m; szerokość: 8,06 m; wysokość burt: 2,20 m; zanurzenie: 1,97 m.

Zbudowana w Gdańsku przez stocznię Wojana na własny użytek pod nazwą "A & W. WOJAN NR 2". W 1930 roku oferowana do sprzedaży. Nabyta w grudniu 1934 roku przez Józefa Gorzka z Gdańska nazwana została "SATURN". Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Modlinie i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa. W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono i przekazano P.P. Żegludze na Odrze we Wrocławiu zmieniając jej nazwę na "Ż-5482". Data wycofania i złomowania nieznana.

"KLARA" [Ż-3007]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji mieszanej kadłub, pokład i burty drewniane wręgi stalowe; zbudowana w 1886 roku w stoczni F. Stutzer w Havelbergu.
nośność: 253 t.; długość: 44,87 m; szerokość: 6,44 m; wysokość burt: 1,80 m; zanurzenie: 1,43 m.

Zbudowana w Havelbergu dla Wilhelma Lehmanna z Neuendorf nad Odrą. Nazwana "CLARA". W dniu 20 sierpnia 1935 roku barkę nabyli Felix Küchler z Gdańska i Leopold Malak z Płocka. Nazwana została "KLARA". W lutym 1943 roku barkę nabył za 8.000 RM Bernard Malak.
Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Grudziądzu i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Została zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce w Bydgoszczy. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać odpłatnie usługi na rzecz państwa . W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1951 r. barkę upaństwowiono zmieniając jej nazwę na "Ż-2101". Pływała w P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy a od 1954 r. w P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy jako już "Ż - 3007" a po kolejnej zmianie w 1963 roku w P.P. Żegluga Bydgoska w Bydgoszczy. Wycofana i rozebrana w latach siedemdziesiątych XX w.

"GRETA" [Ż-5487]

barka towarowa bez napędu holowana konstrukcji stalowej zbudowana w 1909 roku w miejscowości Brettin [Niemcy]; nośność: 602 t.; długość: 55,02 m; szerokość: 8,00 m; wysokość burt: 2,19 m; zanurzenie: 1,93 m.

Zbudowana na zamówienie Heinricha Hoppe i jego żony Margarette, nazwana została "GRETCHEN". W tym okresie jej nośność określano na 517,481 t. Zarejestrowana w rejestrze śródlądowym w Berlinie pod numerem 3351. W maju 1929 roku statek nabył hamburczyk Carl Friedrich Kachle. Jej nowy numer rejestracyjny z hamburskiego rejestru to 9396. Nazwa nie uległa zmianie. W 1931 roku w Szczecinie barkę przebudowano zwiększyła się jej nośność do 621,02 t. W kwietniu 1935 roku sprowadzona do Gdańska gdzie zarejestrował ją nowy właściciel Alfons Cichy. W gdańskim rejestrze nosiła numer 889.
Barka przetrwała szczęśliwie zawieruchę wojenną w Bydgoszczy. i tam została zajęta przez Armię Czerwoną. Zwrócona na skutek interwencji rządu RP Polsce. Ustawa Ministra Komunikacji o ustaleniu przymusowego zarządu państwowego nad taborem rzecznym z 7 marca 1945 roku spowodowała że właściciele nie mogli dysponować swoim taborem lecz wykonywać usługi na rzecz państwa. W tym wypadku była to Państwowa Żegluga na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy. W 1947 roku spolszczono nazwę "Gretchen" na "GRETA". W 1954 r. barkę upaństwowiono i przekazano do P.P. Żegluga na Odrze we Wrocławiu. Gdzie stała się "Ż-5487". Wycofana około 1974 roku.

"DEONIA" [ No 1032, 14951, 53 ]

Barka towarowa holowana o konstrukcji mieszanej. Dno drewniane, burty stalowe, łączone metodą nitowaną. Zbudowana w 1890 roku. Brak informacji o miejscu budowy. Przebudowana w 1925r. w Bydgoszczy, Ludwikowo 5 w stoczni Franciszka Czarry.
Nośność 214761 kg; długość 43,62 m; szerokość 5,56 m.

Brak informacji o miejscu budowy i poprzednim armatorze lub armatorach. Po przebudowie i remoncie w Bydgoszczy odsprzedana 7 maja 1926r. mojemu ojcu Janowi Wójcikowi, który nazwał ją na cześć swojej córki Marii Deotymy "DEONIA". Portem macierzystym początkowo była Bydgoszcz.
Barka obsługiwała trasę Warszawa- Gdańsk i woziła towary masowe, drobnicowe oraz kolonialne.
Wybuch wojny 1 września 1939r. zastał barkę w Toruniu z ładunkiem towarów kolonialnych i kilkunastoma skrzynkami platyny, które miała przewieść na trasie Danzig - Warszawa. Platyna była rzekomo pomocą angielską dla Rządu Polskiego. Wobec grożby przejęcia jej przez Niemców, doholowując barkę do Włocławka w dniu 2 września 1939r., ojciec zgłosił sprawę do kierownictwa Ekspozytury "Vistuli" we Włocławku [ "Vistula" dzierżawiła barkę ] i platynę zabrano, natomiast pozostałe towary, z uwagi na ogólny chaos wojenny, zostały na barce. Były to między innymi, olej sojowy, pomarańcze , cytryny, wanilia, orzechy ziemne i.t.p.
Z braku holownika we Włocławku, najętymi końmi, barkę przeholowano do Murzynowa n/Wisłą i wprowadzono do naturalnego portu, jaki stanowiło ujście rzeki Skrwy do Wisły [z tego miejsca t.j. Murzynowo-Łęg , wywodziła się żona mojego ojca Jana Wójcika, Stanisława z Brząkalskich, którzy posiadali tam gospodarstwo rolne].
Towary zostały rozdane okolicznym mieszkańcom. Dopiero pod koniec 1940r., barkę odkryli Niemcy i ją zarekwirowali na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, Niemcy pozostawili ją w użytkowaniu Jana Wójcika razem z załogą, która stanowili: ojciec, mama, siostra i ja wtedy nie pełnoletni. W czasie całej okupacji niemieckiej, barka była eksploatowana na Wiśle i kanale Bydgoskim, wożąc materiały masowe na trasie Płock-Warszawa, a w ostatnim niemieckim rejsie Warszawa-Gorzów Wielkopolski wówczas Landsberg. Rejs do Landsberga był ostatnim rejsem w 1944r, hitlerowcy ewakuowali sklep bławatny z Warszawy, później szpital polowy z Płocka a na koniec ziemniaki do Rzeszy.
W drodze powrotnej zima zastała barkę w Brdyujściu, gdzie w styczniu 1945r., w czasie ofensywy radzieckich wojsk, brała udział jako jedna z kilkudziesięciu barek, na których zbudowano prowizoryczny most przez Wisłę w Grudziądzu, po którym przejechało kilkadziesiąt tysięcy pojazdów [ między innymi czołgi] dla sforsowania Wału Pomorskiego
Po zdemontowaniu przez Rosjan mostu, barka powróciła do właściciela przekazana przez Armię Czerwoną Komisariatowi Żeglugi Śródladowej ale bez ferdeków [ nakrycie luków ładownych] i ogólnie bardzo zdewastowana.
Własnym sumptem, wiosną 1945r, ojciec przeholował barkę do Płocka i tam ja wyremontował do eksploatacji jako barkę odkrytą.
W 1946r. została objęta przymusowym zarządem państwowym wożąc towary masowe po Wiśle.
W 1950r. skierowano ją do kapitalnego remontu do stoczni w Płocku, remontu jednak nie wykonano i barka do 1962r. stała w porcie płockim w oczekiwaniu na remont a właściciel przez te 12 lat wylewał własnoręcznie wodę deszczową.
W końcu 1962r. barkę rozebrano i pocięto na złom.



Tekst: Waldemar Wójcik.

"GENETA"

Barka towarowa holowana o konstrukcji drewnianej. Zbudowana w 1897 roku w Oderbergu.
Nośność: 225 t. długość: 39,76 m; szerokość: 4,60 m; wysokość burt: 1,90 m; zanurzenie pełne: 1,65 m.

Zbudowana w 1897 roku w Oderbergu dla kogo nie udało się ustalić. Pierwsza wzmianka o barce pojawia się w listopadzie 1923 roku kiedy to kupił ją Władysław Fabiański z Torunia i zarejestrował w Gdańsku w rejestrze śródlądowym pod numerem 729. W listopadzie 1927 roku barkę kupił za 4.000 zł Maksymilian Fabiański z Torunia i zarejestrował w Bydgoszczy pod numerem 364. Kolejny właściciel to torunianin Edward Schmidt który w styczniu 1932 roku nabył ją za 3.500 zł. W lutym 1935 roku barkę "Geneta" nabyli Władysław i Maria Kamińscy z Włocławka za 4.000 zł. W lipcu 1936 roku nowi armatorzy zaciągnęli w Banku Gospodarstwa Krajowego na kwotę 8.000 zł na remont barki, który przeprowadzono w Płocku w stoczni Dominika.
W 1940r.Niemcy zarekwirowali barkę na rzecz der Komisärische Verwalter der Haupttreuhandstelle Ost, Binnenschiffahrt des Weichselgebiet, Danzig, pozostawiając ją W. Kamińskiemu w użytkowanie. W grudniu 1942 roku "Geneta" została zarekwirowana pod zastaw na rzecz Landeswirtschaft Bromberg.
W 1945 roku w Nakle Armia Czerwona zajęła barkę w Nakle nad Notecią, zwrócona Komisarzowi Żeglugi Śródlądowej w Bydgoszczy na skutek interwencji rządu R.P. Przekazana właścicielom pływała na Wiśle. W grudniu 1947 roku nastąpiło wykreślenie hipoteki. W 1951 roku ówczesne władze zażądały przekazania barki na rzecz Skarbu Państwa. Jednak jej właściciele nie zamierzali podporządkować się zaleceniom władz i rozebrali barkę. Drewno zostało użyte przy budowie domu we Włocławku.