"DIANA"

POPRZEDNIE NAZWY: ex. "PREUSSEN"
TYP STATKU: PASAŻERSKI PAROWY ŚRUBOWY ŻEGLUGI PRZYBRZEŻNEJ
ROK BUDOWY: położenie stępki: 1910; wodowanie: 1911.
STOCZNIA: Franz Schenk & Co., Elbing. [Niemcy]
NR. BUD.: 14

DANE TECHNICZNE:
1911 r.
długość całkowita: 48,20 m; szerokość: 8,80 m; zanurzenie: 2,30 m; pojemność brutto: 235 RT.
1957 r.
długość całkowita: 48,70 m; długość m.p.: 46,00 m; szerokość: 8,86 m; wysokość burt: 2,35 m; zanurzenie: 2,04 m; pojemność brutto: 376 RT; netto: 151 RT;
SILNIKI GŁÓWNE:
2 maszyny parowe stojące dwucylindrowe podwójnego rozprężania systemu Compoud prod.: Lokomotiv Fabryk, Königsberg 1911 r.; numery fabryczne: 1697 i 1698; średnica cylindrów 303 mm i 525 mm; skok tłoka: 260 mm; moc łączna: 240 KM.
1 prądnica o mocy 5,45 kV = 220 V
1 prądnica o mocy 18 kV = 220 V
KOTŁY PAROWE:
1 kocioł parowy dwupaleniskowy typ szkocki prod.: Dresdener Maschinenfabrik und Schiffswerft, Dresden 1923 r.; o ciśnieniu 12 atm; powierzchnia grzewcza 105,78 m 2; Nr. fabryczny 3169.
INNE DANE:
materiał budowy: dno: stal; burt: stal; pokład: stal
kadłub nitowany o poprzecznym systemie wiązań.
napęd: dwie śruby; prędkość: 7,5 węzła.; załoga: 10 osób; pasażerów: 550
PORT MACIERZYSTY:
Szczecin
ARMATOR:
P.P. Żegluga Szczecińska, Szczecin.
SYGNAŁ ROZPOZNAWCZY: SOCL

RYS HISTORYCZNY

Zbudowany jako luksusowy statek pasażerski dla elbląskiego armatora August Zedler – Reederei fűr Fluss und Haffschiffahrt Schiffsexpedition. Oddany do eksploatacji w 1912 roku nazwany został "PREUSSEN" i mógł zabierać do 1550 pasażerów a jego załoga liczyła 16 osób. Niemieckie źródła podają, że moc jego maszyn parowych po wybudowaniu wynosiła 450 KM. Pływał w oparciu o port elbląski [Elbing] do Krynicy Morskiej [Kahlberg] a także do ówczesnego Königsberg i Danzig. Poważną wadą statku były kłopoty ze sterownością już podczas średnich wiatrów. W 1924 roku wymieniono mu kocioł parowy. W sierpniu 1939 roku zarekwirowany dla potrzeb niemieckiej Krigsmarine jako hulk dla 5 Hafenschützflotiile w Pillau [dz. Bałtyjsk]. Wtedy też zostal prawdopodobnie przebudowany. Zabudowano pokład górny zyskując dodatkowe miejsca. Od 1 stycznia 1942 roku jako hulk dla 28 Flotylli U-bootów w Pillau a od 23 września 1941 roku dla 25 Flotylli U-bootów. Od 20 marca 1943 roku nadal jako hulk dla Technische Ausbildungsgruppe für Front-U-Boote w Pillau. Wobec zbliżającego się frontu "Preussen" odpłynął pod koniec 1944 roku do Danzig [Gdańsk]. Tam na Martwej Wiśle w Plehnendorf [dz. Gdańsk-Pleniewo] zatonął prawdopodobnie na skutek działań wojennych. Po zdobyciu Gdańska leżący na lewej burcie na wpół zatopiony i wypalony wrak zajęły oddziały radzieckiego 88 ASO po nieudanych próbach wydobycia przekazany Polsce. Wydobyty przez ekipy Państwowego Zarządu Wodnego w Tczewie w 1946 roku został następnie przekazany firmie "Gryf" Polska Żegluga Przybrzeżna Sp. z o.o. w Gdańsku która miała swoją siedzibę przy ul. Korzennej w Ratuszu Staromiejskim. Przeholowany do ówczesnej Stoczni Nr 2 w Gdańsku [dawna F. Schichau] i przebudowany na statek pasażerski, remont dokończyła Stocznia Nr 3 w Gdańsku [dawna Waggonfabrik].
Nazwany "DIANA" do ruchu wszedł 28 czerwca 1948 r. już w barwach „Gryf” Polska Żegluga Przybrzeżna na Bałtyku w Szczecinie. Pływał do Świnoujścia i Międzyzdrojów. W czerwcu po reorganizacji 'Diana" trafiła do Państwowej Żeglugi Przybrzeżnej w Szczecinie gdzie pływała do 1952 roku, po czym przejęło ją nowo powstałe Przedsiębiorstwo Państwowe Polska Żegluga Przybrzeżna w Gdańsku Oddział w Szczecinie. Na początku 1956 roku statek trafił do P.P. Żegluga na Odrze we Wrocławiu Ekspozytura w Szczecinie. Przygoda z żeglugą śródlądową trwała rok, kiedy to na początku 1957 roku przekazano "Dianę" nowo powstałej P.P. Żegluga Szczecińska w Szczecinie gdzie eksploatowana była do 30 września 1961 r. W połowie 1962 r statek nabyło Kąpielisko Morskie "Międzyzdroje" w Międzyzdrojach i od 28 sierpnia "Diana' zaczęła pełnić funkcję klubo-kawiarni. W 1964 roku statek trafił do Przedsiębiorstwa Turystycznego "Wisła" w Warszawie, po zdemontowaniu komina, masztów i sterówki został przeholowany morzem a potem Wisłą do m. Rynia nad Zalewem Zegrzyńskim gdzie po zmontowaniu zdjętych elementów został zacumowany jako kawiarnia. W 1973 roku statek przejęła Powiatowa Rada Narodowa w Warszawie. Od 1978 roku opuszczony ulegał dewastacji i ostatecznie pocięto go na złom w 1988 roku.

© OPRACOWAŁ: Waldemar Danielewicz Gdańsk 09 marzec 2008.