LODOŁAMACZ CZOŁOWY L-770

Na podstawie obserwacji osiągów uzyskiwanych przez pierwsze polskiej konstrukcji lodołamacze czołowe typu L-500 postawiono opracować dokumentację lodołamacza gdzie miano wyeliminować niedociągnięcia zaobserwowane podczas ich pracy. W wyniku analiz powstał projekt oznaczony symbolem L 770. Sam kadłub oparto na dokumentacji lodołamacza L-500 zmieniając w zasadzie tylko napęd główny i wyposażenie siłowni. Dodatkowo w okresie letnim lodołamacz miał być wykorzystywany jako holownik. Dokumentację opracowało Biuro Konstrukcyjne Taboru Morskiego w Gdańsku przy udziale Politechniki Gdańskiej. Głównymi autorami projetu był mgr inż. E. Filipowicz
Po sprawdzeniu przyjętych założeń poprzez doświadczenia modelowe, zlecono budowę lodołamacza
Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, która w 1968 r. położyła stępkę pod pierwszy lodołamacz tej serii.

I. Charakterystyka ogólna
Lodołamacz rzeczny czołowy motorowy, jednośrubowy, o całkowicie spawanej konstrukcji. Wybudowany według przepisów i pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków.
Podstawowe dane techniczne:
długość całkowita Lc = 35.50 m
długość konstrukcyjna w linii wodnej L = 33.00 m
szerokość całkowita Bc = 8.30 m
szerokość na pokładzie Bp = 8.00 m
wysokość boczna H = 2.50 m
zanurzenie konstrukcyjne T = 1.50 m
zanurzenie maksymalne T1= 1.63 m
wyporność D = 172T
prędkość V = 19 km/godz.
liczba załogi 6 osób.

II. Kadłub
Kadłub zbudowany jest całkowicie ze stali węglowej okrętowej. Lodołamacz posiada system wiązań mieszany i jest usztywniony 85 wręgami. Grubości poszczególnych pasów poszycia wynoszą:
1.dziobnica - 12-14 mm
2.pas denny - 9 mm
3.pas burtowy - 8 mm
4.pokład - 6 mm
Całość podzielono 6 grodziami wodoszczelnymi na 7 przedziałów wodoszczelnych. W kadłubie statku idąc od dziobu w kierunku rufy znajdują się następujące pomieszczenia:
1. skrajnik dziobowy służący jako zbiornik balastowy, znajdują się tu także kluzy kotwiczne z kieszeniami
2. 2 zbiorniki balastowe, a nad nimi magazyn bosmański, dwie komory łańcuchowe kotwic oraz dwa zbiorniki wody do picia i wody sanitarnej
3. dziobowe pomieszczenia mieszkalne, składające się z trzech jednoosobowych kabin dla kapitana, mechanika i kierownika akcji lodołamania i jedną kabiną dwuosobową oraz umywalnia z natryskiem.
4. siłownia
5. rufowe pomieszczenie mieszkalne, składające się z dwóch kabin trzy osobowych oraz umywalnia z natryskiem
6. zbiorniki balastowe oraz komora łańcuchowa
7. skrajnik rufowy z maszyną sterową
Nadbudówkę wykonano z blachy stalowej o grubości 3 mm. Część dziobowa wysoka nadbudówki
zawiera :magazyn farb, lampiarnię, magazyn żywności, kuchnię i suszarnię. Natomiast z pokładu prawej burty znajduje się zejściówka do maszynowni , akumulatorownia, magazyn materiałów wybuchowych, pomieszczenie WC i zejściówka do dziobowych pomieszczeń mieszkalnych. Z przodu obszerna messa. Sterówka jest konstrukcji stalowej, część górna jest rozbieralna i wykonana z hydroaluminium. Część rufowa niższa tworzy szyb maszynowy oraz pomieszczenia mieszkalne.

III. Wyposażenie pokładowo-holownicze
Na dziobie umieszczono dwie kotwice patentowe, które zrzucane są pomocą dźwigni, podnoszenie przy pomocy elektrycznej windy kotwicznej o mocy 6 KM, winda może również służyć do prac cumowniczych. Na dziobie znajduje się także żurawik do obsługi czterołapowej kotwicy. Natomiast na rufie umieszczono jedną kotwicę patentową po prawej burcie,obsługiwanej za pomocą ręcznego kabestanu kotwiczno cumowniczego i dwie kotwice jednołapowe lodowe ułożone na pokładzie .Do podnoszenia kotwic służy ręczny kabestan i żurawik z windą. Do cumowania zamontowano pachoły cumownicze na dziobie, śródokręciu i rufie.
Hak holowniczy zwalniany jest ze sterówki, posiada on uciąg 8 T. Wyposażenie ratownicze stanowi
sześcioosobowa łódź ratunkowo-robocza wiosłowa zamontowana na lewej burcie .Opuszczanie i podnoszenie odbywa się za pomocą żurawika z windą. Ponadto na wyposażeniu znajdują się koła i pasy ratunkowe. Lodołamacz posiada komplet świateł nawigacyjnych zgodnie z przepisami.

IV. Siłownia

Do napędu zastosowano silnik wysokoprężny czterosuwowy 8 cylindrowy typu:8NVD48-2U bezpośrednio nawrotny produkcji Schwermaschinanbau Karl Liebknecht w Magdeburgu.
Podstawowa charakterystyka silnika przedstawiała się następująco :
- moc nominalna Ne = 783 KM
- obroty nominalne = 355 min.
- średnica cylindrów = 320 mm
- skok tłoka = 450mm
- zużycie paliwa = 158 g/KMh
Zapas oleju napędowego = 14 m3
.
Spaliny silników odprowadzane są do komina.
Źródłami energii na lodołamaczu są :
1.jedna prądnica główna o mocy 15 kW i napięciu 380 V
2.skrzynka połączenia z lądem.
Pędnikiem jest śruba czteroskrzydłowa o średnicy 1564 mm, natomiast ster jest wypornościowy typu
Oertza napędzany mechanicznie. Podczas prób lodołamacz osiągnął przy pracy naprzód uciąg na palu 5800kG,a przy pracy wstecz 5600 kG. Natomiast zdolność łamania lodu wynosi 60 cm przy płynięciu ciągłym. Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni im. Dąbrowszczaków wybudowała 4 sztuki lodołamaczy L-770.

© Opracował: Waldemar Danielewicz Gdańsk 29 maja 2007 r.
Wszelkie prawa zastrzeżone, powielanie kopiowanie za podaniem źródła i autora

"WILK"

TYP STATKU: lodołamacz czołowy
ROK BUDOWY: 1968
MIEJSCE BUDOWY: Stocznia Marynarki Wojennej im. Dąbrowszczaków, Gdynia.
NR. BUDOWY: L770/3
NOŚNOŚĆ:
WYMIARY:
długość-35.30 m, szerokość- 8.32 m, wysokość boczna/wysokość nierozbieralna.- 2.50/3.96 m, zanurzenie-1.45 m
SILNIKI GŁÓWNE:
1 silnik spalinowy;typ:8NVD48-2U; 8 cylindrowy;prod.:Schwermaschinenbau Karl Liebknecht,
Magdeburg;moc:770 KM
PĘDNIK: 1 śruba; PRĘDKOŚĆ: 17,6 km/godz.; ZAŁOGA: 8 do 10 ludzi

PRZEBIEG SŁUŻBY:

1969: WILK - Okręgowy Zarząd Wodny, Szczecin.
1974: WILK - Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego 'Odra-2' we Wrocławiu Zarząd Budowlany w Szczecinie.
1986: WILK - Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego 'Odra-3',Szczecin.
2000: WILK - Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego Sp. z o.o. 'Odra-3', Szczecin.
2007: - w eksploatacji.

"BASIOR"

TYP STATKU: lodołamacz czołowy
ROK BUDOWY:1969r.
MIEJSCE BUDOWY: Stocznia Marynarki Wojennej im. Dąbrowszczaków, Gdynia.
NR. BUDOWY: L770/2
NOŚNOŚĆ:69 t
WYMIARY:
długość-35,68 m, szerokość- 8,36 m, wysokość boczna/wysokość nierozbieralna.- 2.50/3.95 m, zanurzenie-1.45 m
SILNIKI GŁÓWNE:
1 silnik spalinowy; typ:8NVD482U; 8 cylindrowy; prod.: Schwermaschinenbau Karl Liebknecht,
Magdeburg;moc:770 KM
PĘDNIK: 1 śruba; PRĘDKOŚĆ: 18,7 km/godz.; ZAŁOGA :8-10 ludzi.

PRZEBIEG SŁUŻBY:

1971: BASIOR - Okręgowy Zarząd Wodny,Tczew.
1974: BASIOR - Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego, Tczew.
2003: - wycofany.
2005: - sprzedany, remont dla odnowienia klasy w Tczewskiej Stoczni Rzecznej w Tczewie.
2006: BASIOR - Rewers Sp. z o.o. w Serocku. Port mac. Gdańsk.

Waldku, staram się sam "wykoncypować", jaka jest różnica między lodołamaczem czołowym i liniowym, ale widze, że nie dam rady. :( Gdybyś zechcial słóweczko na ten temat. Swoją drogą fajnie, że piszesz o różnych rzeczych jednostkach i to tak szczególowo. ;)
Inaczej mało co bym wiedział na ich temat.

Wyjaśniam skrótowo. Lodołamacz czołowy to silna jednostka o szerokim kadłłubie, której zadaniem jest łamanie lodu od tzw. czoła inaczej mówiąc płyną one na przedzie i łamią bezpośrednio lód wyrąbując tzw rynnę. Mogą one łamać lód do około 60 cm grubości. Spora moc maszyn i specjalny kształt kadłuba właśnie pozwala im swoim ciężarem łamać lub rozbijać zator lodowy. Natomiast lodołamacze liniowe lzejsze i słabsze płyną za czołowymi i ich zadaniem jest poszerzanie rynny i rozbijanie spływającej kry aby nie osadzała się na mieliznach lub zbierała przy brzegach. Ich zdolność łamania lodu to grubość do 40 cm.
Pozdrawiam

Dzięki, Waldku, za informację. Mam jasność ;)

"OGAR"

TYP STATKU: lodołamacz czołowy
ROK BUDOWY:1970
MIEJSCE BUDOWY: Stocznia Marynarki Wojennej im. Dąbrowszczaków, Gdynia.
NR. BUDOWY: L770/3
NOŚNOŚĆ:
WYMIARY:
długość-35,38 m, szerokość- 8,38 m, wysokość boczna/wysokość nierozbieralna.- 2.51/3.95 m, zanurzenie-1,45 m
SILNIKI GŁÓWNE:
1 silnik spalinowy;typ:8NVD48-2U; 8 cylindrowy; prod.: Schwermaschinenbau Karl Liebknecht,
Magdeburg; moc:770 KM
PĘDNIK: 1 śruba; PRĘDKOŚĆ: 18,6 km/godz..; ZAŁOGA: 8-10 ludzi.
NUMERY REJESTRACYJNE:

PRZEBIEG SŁUŻBY:

1971: OGAR - Okręgowy Zarząd Wodny, Szczecin
1974: OGAR - Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego Odra-2 we Wrocławiu, Zarząd Budowlany, Szczecin.
1988: OGAR - Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego ' Odra-3 ',Szczecin
2000: OGAR: - Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego Sp. z o.o. 'Odra-3', Szczecin.
2007: - w eksploatacji.

"KANGUR"

TYP STATKU: lodołamacz czołowy
ROK BUDOWY:1970 r.
MIEJSCE BUDOWY: Stocznia Marynarki Wojennej im. Dąbrowszczaków, Gdynia.
NR. BUDOWY: L770/4
NOŚNOŚĆ:68 t
WYMIARY:
długość-35,30 m, szerokość- 8,30 m, wysokość boczna/wysokość nierozbieralna.- 2.50/3.95 m, zanurzenie-1.60 m
SILNIKI GŁÓWNE:
1 silnik spalinowy; typ:8NVD482U; 8 cylindrowy; prod.: Schwermaschinenbau Karl Liebknecht,
Magdeburg;moc:770 KM
PĘDNIK: 1 śruba; PRĘDKOŚĆ: 18,7 km/godz.; ZAŁOGA :8-10 ludzi.

PRZEBIEG SŁUŻBY:

1971: KANGUR - Okręgowy Zarząd Wodny,Tczew.
1974: KANGUR - Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego, Tczew.
2003: - wycofany.
2005: - sprzedany, remont dla odnowienia klasy w Tczewskiej Stoczni Rzecznej w Tczewie.
2006: KANGUR - Rewers Sp. z o.o. w Serocku. Port mac. Gdańsk.

Mam 2 pytania:
1. Średnica śruby napędowej jest większa od Tmax - jak to mozliwe?
2. Skoro układ wiązań jest mieszany to które elementy konstrukcyjne są usztywnione
wzdłużnie, a które poprzecznie?
Pozdrawiam

Śruba pracuje w specjalnie ukształtowanym tunelu i jej część górna wystaje ponad zewnętrzne lustro wody - nic dziwnego w tym nie ma - to sprawdzone od niemal stu lat rozwiązanie zwiększające siłę uciągu skutecznego : http://www.zeglug...icle_id=95

Dodam tylko tyle że pisząc tekst nie uniknąłem błędu otóż zanurzenie maksymalne wynosi 1,63 m a nie jak podałem 1,53 m. Przepraszam za pomyłkę dobrze że Pan Szymański zwrócił uwagę. Co do śruby napędowej Andrzej wyjaśnił to w poście przede mną. Dodam że jest to półtunel mający za zadanie zwiększenie zanurzenia śruby napędowej, ponieważ lodołamacz zaprojektowania do pływania na równej stępce. Co do wiązań nie odpowiem nie mam tak szczegółowej dokumentacji.

na zdjęciu mamy ślicznie wymalowaną część podwodną (chyba farba antyporostowa )
i wyraźnie pokazaną najwyższą wodnicę - czy w tym przypadku mamy doczynienia z wzmiankowanym wyżej tunelem?
Pozdrawiam