No i jeszcze jedna barka motorowa konstrukcji inż. Czesława Śladkowskiego z Płocka. [color=blue][b]"EWA"[/b][/color] [b]TYP STATKU[/b]: Barka motorowa towarowo - holownicza [b]ROK BUDOWY[/b]: 1932 [b]STOCZNIA[/b]: Płock [b]DANE TECHNICZNE[/b]: długość całkowita: 31,83 m; długość KLW: 30,70 m; szerokość: 4,84 m; zanurzenie puste: 0,40 m; zanurzenie pełne: 1,10 m; nośność: 87 t [b]SILNIKI GŁÓWNE[/b]: 1 silniki wysokoprężny o mocy 75 KM [b]INNE DANE[/b] materiał budowy: stal kadłub nitowany napęd: 1 śruba; prędkość nieznana; załoga: 3 ludzi; uciąg 120 t [b]PORT MACIERZYSTY[/b] Toruń [b]ARMATOR[/b] Bernard Śladkowski, Płock. [b]NUMERY REJESTRACYJNE[/b]: 223 [P.Z.W. Płock]; 920 [P.Z.W. Toruń] [u][b]PRZEBIEG SŁUŻBY[/b][/u] Zbudowana nas podstawie projektu inż. Czesława Śladkowskiego z Płocka. Nazwana "EWA". Armatorem był Bernard Śladkowski z Płocka.Mogła również holować gdyż posiadała hak holowniczy. Po roku 1939 losy nieznane. Opracował: Waldemar Danielewicz. Gdańsk 08 pażdziernik 2007

Chciałem tu opisać kolejną barkę motorową, która powstała na podstawie projektów inż. Czesława Śladkowskiego a mianowicie barka motorowa "KASZUB". [color=blue][b]"KASZUB"[/b][/color] [b]TYP STATKU[/b]: Barka motorowa towarowo- pasażerska. [b]ROK BUDOWY[/b]: 1935 według innych żródeł 1930 [b]STOCZNIA[/b]: S. Dominik, Płock [b]DANE TECHNICZNE[/b]: długość całkowita: 42,20 m; długość KLW: 41,00 m; szerokość: 4,85 m; zanurzenie puste: 0,53 m; zanurzenie pełne: 1,36 m; nośność: 185 t [b]SILNIKI GŁÓWNE[/b]: 2 silniki wysokoprężne Deutz o mocy 50 KM każdy [b]INNE DANE[/b] materiał budowy: stal kadłub nitowany napęd: 2 śruby; prędkość nieznana; załoga: 3 ludzi; mógł zabrać do 250 pasażerów [b]PORT MACIERZYSTY[/b] Toruń [b]ARMATOR[/b] Stefan i Alfred Krzyżanowscy, Płock. [b]NUMERY REJESTRACYJNE[/b]: 924 [P.Z.W. Toruń] [u][b]PRZEBIEG SŁUŻBY[/b][/u] Zbudowana nas podstawie projektu inż. Czesława Śladkowskiego z Płocka. Nazwana "KASZUB". Mogła również przewozić pasażerów. Na początku 1940 roku zarekwirowana przez der Kommisärische Verwälter der Haupttreuhanstelle Ost für Binnenschiffahrt des Weichselstromgebietes, Danzig i sprzedana niemieckiej firmie Weichselschiffahrt G.m.b.H., Schrosterburg [okupacyjna nazwa Płocka] i nazwana "DONAR". Wykazywana jeszcze w 1944 roku. Dalej los nieznany. Opracował: Waldemar Danielewicz. Gdańsk 08 pażdziernik 2007

Istnieje wątek o tym typie od kwietnia. http://www.zegluga-rzeczna.pl/forum/viewthread.php?forum_id=30&thread_id=352&pid=2037#post_2037

zaintrygowała mnie bardzo pewna kwesia,więc kieruję pytanie do specjalistów od barek- co to były "kanciaki";w galerii floty znalazło się ostatnio kilka zdjęć- ostatniego "kanciaka", ale bez żadych opisów.

w galerii floty zegluga.szympanstudio.pl/thumbnails.php?album=41 podałem i uzupełniłem całkiem nowe fakty z życia zachowanej barki dawnej "ELLA". Zapraszam

Moje dane co do wymiarów zamieszczam celowo z kilku dostępnych żródeł aby pokazać różnice w pomiarach dokonywane przez różne instytucje. Co do numerów PZW czy wcześniej ZDW to tu będą wyjaśnienia. Otóż generalnie armator miał obowiązek rejestracji w pierwszej kolejności w Sądzie Grodzkim lub Powiatowymi gdzie był Wydział Rejestracji Statków, tam był nadawany numer tak zwanego Rejestru Żeglugi np 752 i dopiero potem rejestrował go w administracji wodnej gdzie otrzymywał numer danego PZW. Wpis sądowy był dokumentem uzyskania tzw. listu okrętowego , na który można było brać np pożyczki, zastawy jako obciążenia hipoteczne a także był potwierdzeniem prawa do władania statkiem. Dopiero administracja wodna rejestrowała statek w swoim rejestrze nadając swój numer. Mam zdjęcie gdzie statki mają np na nadbudówce wymalowany numer RŻBg 327 a na kadłubie PZW 1302. Do tego często jeszcze miał wymalowany numer np. Bdg Nr 991 co było oznaczeniem administracji wodnej dokonanych pomiarów. Ustawy o numeracji w administracji wodnej zmieniały się i tak wychodziły w 1927 i 1935 ze zmianą w 1937 przydzielały one numery poszczególnym PZW., które zmieniały się. Rejestracja w PZW potrzebna była do pobierania opłat za korzystanie z dróg wodnych. Jeszcze jedno rejestr sądu zawierał dane jak : nazwę statku, ładowność i siłę motoru, czas miejsce budowy, port ojczysty, stosunki własności i obciążenia. Rejestry PZW zawierały Nazwę statku, rok budowy, wymiary, dane silników i kotłów, prędkość, nośność, załogę i stan techniczny. To tak w skrócie. Janku według dokumentów był to Teodor Edmund Szwarc tak ma wystawiony dowód osobisty być może w rejestrach PZW podał tylko imię Edmund gdyż podobno nie lubił swojego imienia Teodor.

Według rejestru P.Z.W. w Toruniu z 1936 roku miał numer 533 (a potem, od roku 1937 -- 902),jako właściciel wymieniony jest Edmund Szwarc z Gniewa. Statek miał 46,9 m długości (45,79 m), reszta wymiarów tak jak podał Waldek. Nośność określono na 209 ton, od 1937 roku liczba członków załogi wynosiła 5 osób.

co do pojemności skokowej to czasami te dane są ale po nie zamieszczam ich bo uważałem ze to zbyt obszerne, a takie opracowanie i tak zajmuje mi sporo czasu. Ale będę starał się zamieścić o ile występują one w dostępnych dokumentach

Waldku! Dziękując za wyczerpujące informacje wyjaśniam, że nazwanie tego statku "Owocówką" mogło być przezwaniem. Nadawanie statkom przezwisk było niegdyś powszechne. Pozdrawiam - Adam Reszka "Wiślak".

powtórze pytanie z innego miejsca forum:"Wszędzie w opisach powtarza się dane o liczbie cylindrów ,obrotach i mocy silników ale brak mi chociażby jednej wzmianki o pojemności skokowej tychże.Dałoby to laikom jakieś wyobrażenie o wielkości silnika oraz jego wydajności ew.wysileniu

Głównie dla Adama Reszki, który pamięta ten statek, a innym żeby uzmysłowić jaką historię miały statki rzeczne: [color=blue][b]"BYDGOSZCZ"[/b][/color] POPRZEDNIE NAZWY: ex "TCZEW"; ex "MAZOWSZE"; ex "WANDA"; TYP STATKU: PRZYSTAŃ PASAŻERSKO-ZAOPATRZENIOWA ROK BUDOWY: 26 kwietnia 1887 STOCZNIA: J.W. Klawitter Werft, Danzig. [Niemcy] NR. BUD.: 128 [b]DANE TECHNICZNE: [/b] [u]1887:[/u] długość: 45,50 m; szerokość całkowita: 7,50 m ; zanurzenie: 0,50 m.; nośność: 143 t [u]1953[/u] długość całkowita: 46,80 m; długość m.p.: 45,60 m; szerokość całkowita: 7,50 m ; wysokość burt: 2,40 m; wysokość nierozbieralna: 3,80 m; zanurzenie: 0,60 m.; zanurzenie max.: 1,30 m; nośność: 161 t. [b]SILNIKI GŁÓWNE:[/b] 1 maszyna parowa ; dwucylindrowa podwójnego rozprężania prod.: J.W. Klawitter Werft, Danzig, o mocy 200 KM z 1887 roku. Nr fabryczny: 3822. [b]KOTŁY PAROWE: [/b] 1 kocioł [b]INNE DANE:[/b] materiał budowy: dno: stal; burt: stal; pokład: stal. kadłub nitowany o poprzecznym systemie wiązań. napęd: 2 tylne koła łopatkowe; prędkość: 13 km/h.; załoga: 7 osób. [b]PORT MACIERZYSTY: [/b] Bydgoszcz [b]ARMATOR:[/b] P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle, Bydgoszcz. [b]NUMERY REJESTRACYJNE: [/b] 14 [BSR Graudenz]; 254 [BSR Danzig]; 148 [BSR Elbing]; 302 [BSR Danzig]; 228 [P.Z.W. Toruń]; 902 [P.Z.W. Toruń]; 6264 [P.Z.W. Bydgoszcz]; 340 [R.D.W. Bydgoszcz] [u][b]RYS HISTORYCZNY[/b][/u] Zbudowany na zamówienie Johanna Goetz, Graudenz [Grudziądz] jako statek towarowo-holowniczy. Posiadał własne urządzenia przeładunkowe. Nazwany [b]"WANDA"[/b]. Pływał relacji Thorn-Danzig. Koszt jego budowy wyniósł 32.000 RM. W dniu 24 stycznia 1902 roku statek staje się własnością Isaacka Belgrad [75 %], Adolfa Nonnenberga [13 %] i Gustawa Waltera [12 %] również z Graudenz. Kupiony został za kwotę 41.500 RM. 28 lutego 1902 roku „Wanda” zostaje zakupiona przez firmę Franz Reichenberg & Co., Danzig. Kolejna zmiana armatora nastąpiła 17 czerwca 1903 roku kiedy to statek kupił Paul Zedler, Elbing.[Elbląg] a następnie 8 lipca 1905 roku August Zedler, Elbing. Statek pływa na trasie Königsberg-Elbing. W dniu 10 marca 1906 roku "Wanda" trafia do gdańsko-hamburskiej firmy Johannes Ick. Pływa na Wiśle i Zalewie Wiślanym. We wrześniu 1925 roku z upoważnienia firmy Johannes Ick jego dyrektor Hermann Brämer sprzedał statek dla Josepha Schwarza z Gniewu. "Wanda" pływała na trasie Danzig-Płock. Po śmierci armatora zgodnie z testamentem z 29 sierpnia 1934 r. statek odziedziczyli: syn Theodor Edmund Schwarz, wdowa Weronika Schwarz po 4/16 wartości statku, córka Agnieszka Małolepszy z d. Schwartz, Edyta Schwarz i Mieczysław Schwarz po 2/16 każdy oraz wnukowie Łucja Aleksandra Schwarz i Roman Schwarz po 1/16 każdy. W 1935 roku Teodor Edmund Schwarz spłacił statek i stał się jedynym właścicielem. Eksploatowany na Wiśle w relacji Danzig-Płock. We wrześniu 1939 roku zajęty przez Reichstaathalter Danzig-Westpreussen der Staatskomisär für die Beschlagnahme polnische Vermögens in Danzig [ Państwowy Urząd Rzeszy Gdańsk – Prusy Zachodnie komisarz państwowy do spraw konfiskaty polskiego mienia ]. W kwietniu 1940 roku został zwolniony ponieważ właściciel otrzymał obywatelstwo niemieckie. Po zakończeniu wojny w maju 1945 roku "Wanda" znajdowała się w Gdańsku. Przejęta pod przymusowy zarząd państwowy została oddana w użytkowanie dotychczasowemu właścicielowi Teodorowi Edmundowi Schwarz z Gniewu. W 1948 r. przejęty przez Państwową Żeglugę na Wiśle. Ekspozytura w Bydgoszczy, zmieniono nazwę na[b] "MAZOWSZE"[/b]. Od 1949 roku do 1950 przeszedł remont kapitalny. W 1951 roku trafił do Żeglugi na Wiśle Przedsiębiorstwo Państwowe Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy. Eksploatowany na Wiśle. Ze względu na zły stan techniczny wycofany w 1954 roku i przystosowany na przystań pasażerską otrzymał nazwę [b]"TCZEW"[/b]. Początkowo stał w Tczewie a po przebazowaniu do Torunia zmienił nazwę na [b]"BYDGOSZCZ"[/b]. Od 1956 roku w P.P. Bydgoska Żegluga na Wiśle w Bydgoszczy. Złomowany w 1964 roku. [color=red][b] © OPRACOWAŁ: Waldemar Danielewicz Gdańsk 1 września 2007. przedruk za podaniem źródła.[/b][/color] [img]http://zegluga.szympanstudio.pl/albums/userpics/normal_Wanda2.jpg[/img]

[color=purple][b] "BM-ŻG 3"[/b][/color] [b]POPRZEDNIE NAZWY[/b]: ex "BM-3"; ex "MARTIN". [b]TYP STATKU[/b]: BARKA MOTOROWA PALIWOWA [b]ROK BUDOWY[/b]: 1927 STOCZNIA: [Niemcy] NR. BUD.: [b]DANE TECHNICZNE[/b]: [u]1953 r.[/u] długość całkowita przy złożonym na bok sterze: 43,38 m; szerokość na wręgach: 5,10 m ; szerokość całkowita: 5,46 m; wysokość burt: 2,00 m; wysokość całkowita nierozbieralna: 3,25 m; zanurzenie min.: 0,52 m; zanurzenie max.: 1,80 m.; nośność: 266 t. [u]1957 r.[/u] długość: 43,38 m; szerokość całkowita; 5,46 m; wysokość boczna: 2,10 m; nosność:270 t. [u]1962 r.[/u] długość całkowita : 43,72 m; szerokość na wręgach: 5,11 m; wysokość całkowita nierozbieralna: 3,20 m; zanurzenie max.: 1,91 m.; nośność: 266 t. [u]1979 r.[/u] długość całkowita: 43,72; szerokość na wręgach; 5,10 m; wysokość burt: 2,12 m; nośność: 219 t. [b]SILNIKI GŁÓWNE:[/b] 1 silnik wysokoprężny typu KRH 6; 6 cylindrowy produkcji Hamburger Motorenfabrik Carl Jastram, Hamburg; moc: 145 KM; nr. seryjny: 7822; ilośc obrotów silnika: 550/min; ilość obrotów śruby: 550/min. 1 silnik wysokoprężny typu RH-326; 6 cylindrowy; produkcji: Motoren Werke, Mannheim; moc: 180 KM; nr. seryjny: 177-187 Ilość obrotów silnika: 750/min; ilość obrotów śruby nap.: 750/min. [b]INNE DANE:[/b] materiał budowy: dno: stal; burt: stal; pokład: stal kadłub nitowano-spawany o poprzecznym systemie wiązań. 1 prądnica o mocy 0,5 kW prądu stałego 24 V; napęd: 1 śruba ; prędkość: 10 km/h.; załoga: 4 osoby [b]PORT MACIERZYSTY[/b]: Gdańsk [b]ARMATOR[/b]: P.P. Żegluga Gdańska w Gdańsku. [b]NUMERY REJESTRACYJNE[/b]: 16260 [BSR Hamburg]; 355 [ RDW. Bydgoszcz] 708 [RDW Tczew ]; Gd-I-54 [I.Ż.Śr. Gdańsk] [u][b]RYS HISTORYCZNY[/b][/u] Zbudowana jako barka towarowa stalowa, pokrywy ładowni wykonane z blachy falistej posiadały zamknięcia celne. Nazwana [color=red][i]"MARTIN"[/i][/color]. Armatorem statku był Martin Butzner z ówczesnego Landsberg/Warte [dz. Gorzów Wlkp.]. Eksploatowana na Łabie, Odrze, Warcie i Wiśle. W 1931 roku przebudowana. Po zakończeniu wojny dostała się jako zdobycz wojenna Rosjanom. Przekazana Polsce w Gorzowie Wielkopolskim w 1947 roku została sprowadzona do Bydgoszczy. Po remoncie otrzymała numer będący nazwą [color=red][i]"BM-3"[/i][/color]. Eksploatowana od 1949 roku w Państwowej Żegludze Śródlądowej we Wrocławiu Ekspozytura w Bydgoszczy. Pływała głównie na Wiśle. Od 1952 roku w P.P. Żegluga na Wiśle Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy. W 1956 roku stała się własnością P.P. Bydgoskiej Żeglugi na Wiśle Ekspozytury Rejonowej Gdańsk-Gdynia. Otrzymała klasę zezwalającą na pływanie na trasie Gdańsk-Gdynia. Rok później przekazana P.P. Żegludze Gdańskiej w Gdańsku. W 1970 roku dokonano przebudowy barki celem przystosowania jej do przewozu paliwa płynnego w Bazie Remontowej Żeglugi Gdańskiej w Elblągu. Dokonano wymiany silnika i sprzęgła, który pochodził z wycofanego holownika "Podhalanin". Jednak po przebudowie wystąpiły kłopoty z uzyskaniem odpowiedniej prędkości co później jednak częściowo wyeliminowano. Od 1975 roku nosiła oznaczenie[color=red][i] "BM-ŻG 3"[/i][/color]. Eksploatowana w portach Gdańska i Gdyni. Miedzy innymi zaopatrywała w paliwo wodoloty. Wycofana w 1985 roku i złomowana. [img]http://zegluga.szympanstudio.pl/albums/userpics/normal_BM3a.jpg[/img] [b]© OPRACOWAŁ: Waldemar Danielewicz Gdańsk 24 sierpnia 2007. na podstawie informacji: Bernd Schwarz, Maksymilian Kossmann i Marian Kłos Powielanie za podaniem źródła.[/b]

Adam !. Coś tu jest bardzo skąplikowane. Po pierwsze nie słyszałem o żadnej barce, która by nosiła nazwę "OWOCÓWKA" a potem "OBSTTRAEGERIN". Nie ma jej w spisach statków gdańskich. Nie ma też żadnej barki parowej w rejestrach PZW Bydgoszcz za lata 1946-1951 oraz RDW Bydgoszcz za lata 1952-1965. Co do rodziny Orlowski to było ich trzech dwóch braci Johann Orlowski i Feliks Orlowski oraz Johann Orlowski junior gdańszczanie. Mieli oni dwie barki o nazwach "TRANSIT" i "WALDHOF" były one jednak motorowe typowe barki. Nie prawdą jest że zmienili nazwisko na Eppelhorn gdyż występują pod nazwiskiem Orlowski jeszcze w 1944 roku w dokumentach statkowych. Wyjechali z Polski około 1947 roku. Statkiem o którym myślisz a był to jednostka towarowo-holownicza był "MAZOWSZE". Stał on w Toruniu. Ale o nim więcej póżniej o ile Ciebie i innych to interesuje.

Waldku! Skoro mówimy o barkach z własnym napędem, to przypomniała mi się tylnokołowa barka z silnikiem parowym, która w r. 1950 chodziła jeszcze w Bydgoskiej Ekspozyturze Żeglugi na Wiśle na trasie Gdańsk-Płock. W r. 1954 została wycofana z ruchu z przeznaczeniem na bunkierkę węglową dla parowców z miejscem cumowania przy obecnym Bulwarze Filadelfijskim w Toruniu. Ponieważ często dobieraliśmy z niej węgiel, rozmawiałem z mieszkającym na niej bosmanem przystaniowym, od którego dowiedziałem się, że przed r. 1939 barka ta nosiła nazwę "Owocówka", a jej armatorem był gdańszczanin Orłowski, który pływał w zasadzie najdalej do Grudziądza po owoce i jarzyny, dostarczając je na rynek gdański i królewiecki. Po roku 1939 zmienił nazwisko na Eppelhorn, a nazwę barki na "Obsttraegerin". W r. 1954 barka ta pozbawiona była komina, ale maszyna parowa była jak cacko wzbudzając we mnie zachwyt, kocioł podobno lekko uszkodzony a koła łopatkowe jak nowe. Informacje te potwierdził mi niegdyś inż. Czesław Śladkowski. Być może statek ten jest Ci znany. Jeśli tak, podziel się ze mną swoją wiedzą. Pozdrawiam - Adam Reszka.

Otóż numer barki "Adam" oznaczonej jako "P 9" jest w wykazie jako załącznik dla barek byłych polskich lub stanowiących własność niemiecką przekazanych Polsce przez Armię Czerwoną. I tak naprzykład oprócz oznaczeń [b]P[/b] występuje też [b]SB[/b] a także nazwy jak np. [b]Jupiter[/b]. Protokół podpisali przedstawiciel Ministerstwa Komunikacji inż. Szczytt i soviecki pułkownik Siedow.

Z podziękowaniem za wyczerpujące informacje, sprostowanie do BM "ADAM". Wg inż. Śladkowskiego "ADAM" po zdobyciu go przez Armię Sowiecką w ówczesnym Landsbergu, służył jako barka artyleryjska przy forsowaniu Odry. Po zakończeniu działań wojennych chodził pod ładunkiem na trasie Berlin-Królewiec i na pusto na trasie Królewiec-Berlin. Chodząc na bocznokołowych pasażerkach na trasie Warszawa-Gdańsk-Warszawa, często spotykaliśmy konwoje tych barek, których uzbrojone i umundurowane załogi przeszkolone w Bałt-Fłocie, przy mijaniu się na trasie w celu wymiany informacji sprawnie posługiwały się semaforem. Jeśli gdzieś na trasie stał taki konwój na postoju nocnym - kilka barek motorowych przy lądzie w ladze, to ich karaulnyj nie pozwalał dobijać do ich burty. Po roku 1956 ruch tych barek ustał. Pozdrawiam - Adam Reszka "Wiślak".

[color=navy][b]"ADAM"[/b][/color] TYP STATKU: barka motorowa kryta płaskodenna ROK I MIEJSCE BUDOWY: 1932; Płock. NOŚNOŚĆ: 225 t. WYMIARY: długość: 42,61 m; szerokość: 4,72 m; wysokość burt: 1,70 m; wysokość nierozbieralna:3,20 m; zanurzenie puste: 0,37 m; zanurzenie pełne: 1,44 m. SILNIKI GŁÓWNE: 1 silnik wysokoprężny typu Deutz o mocy 75 KM. PĘDNIK: 1 śruba; PRĘDKOŚĆ: nieznana; ZAŁOGA: 3 osoby. RYS HISTORYCZNY: zbudowana w 1932 roku w Płocku, zaprojektowana przez inż. Czesława Śladkowskiego wraz z barką "EWA" i "KASZUB". Po wybudowaniu użytkowana była przez Bernarda Śladkowskiego. pod nazwą [b]"ADAM"[/b]. W pażdzierniku 1939 roku zabrana przez Niemców. Trafiła do Weichselschiffahrt G.m.b.H. w Schrosterburgu. [niemiecka nazwa Płocka w czasie okupacji] Tam zmieniła nazwę na [b]"WODAN".[/b] Pływała po Wiśle i Odrze. W 1945 roku została zajęta przez Armię Czerwoną w ówczesnym Landsbergu [dz. Gorzów Wielkopolski]. Oznaczona jako [b]"P 9"[/b]. [i]Według A. Reszki pływała jako barka artyleryjska na trasie Berlin-Konigsberg-Berlin[/i].Użytkował ją soviecki Narodnyi Komitet Recznego Fłota którego Oddział znajdował się w Bydgoszczy i podległy był Naczelnikowi Bydgoskiego Oddziału UWPS ppłk. Siedowowi. Rozpoznana jako mienie polskie była reklamowana przez Pełnomocnika Min. Komunikacji - Departament Wodny inż. Szczytta póżniejszego Gł. Komisarza Żeglugi Śródlądowej. Ostatecznie zwrócona w Bydgoszczy w 1949 roku jako wrak. Bez silnika i uszkodzona, odholowana na remont [i]wg. A. Reszki do Płocka.[/i]. Tam przeszła odbudowę, wstawiono silnik czterosuwowy, sześciocylindrowy z 1942 roku produkcji amerykańskiej Ross Heater & Mfg. Co. z Buffallo o mocy 150 KM z przekładnią 1:1. Remont zakończono w 1951 roku. Jej nośność określano na 200 t. Otrzymała numer będący nazwą [b]"BM-9"[/b]. Trafiła do Żeglugi na Wiśle Przedsiębiorstwo Państwowe Ekspozytura Rejonowa w Bydgoszczy. Od 1956 roku w P.P. Bydgoskiej Żegludze na Wiśle w Bydgoszczy. We wrześniu 1962 roku wycofana z eksploatacji. Według nie potwierdzonych informacji miała być wykorzystywana jako barka bez napędu ale numeru nie udało mi się ustalić.

Temat o barkach motorowych i parowych pływających po polskich drogach wodnych a nie produkowanych seryjnie.

Panie i Panowie serdecznie dziękuję za tak wysoki awans i status jaki otrzymałem no trochę po protekcji ale w tym kraju to normalne sorry nie chcę nikogo urazić. Szanowny dowódco postaram się nie przynieść ujmy na honorze tego wirtualnego statku na którym jestem krótko ale zostałem ciepło przyjęty. Czuję się tu dobrze i dziękuję za zaufanie. Mam nadzieje że moją wiedzą i doświadczeniem wraz z innymi członkami załogi będziemy długo pływać i szczęśliwie. Jeszcze raz dziękuję. Zapraszam do kantyny szkoda że wirtualnej ale nigdy nie wiadomo.

Byłem przekonany, że kapitan, jako "pierwszy po Bogu" wszystko może i się nie myliłem.