Pan Adrian Frugalski – dyrektor Zespołu Doradców Gospodarczych TOR w Rzeczpospolitej z 12 października 2007 s. B5 zadał pytanie: Dlaczego Polacy całkowicie zapomnieli o swoich rzekach ? Autor przedstawił złożoną sytuację transportu rzecznego w Polsce. Poddaje w wątpliwość możliwość rozwoju tego rodzaju transportu w kraju.

Wielka woda powoli opada, wraz z nią opadają emocje, pozostają na polu bitwy ofiary. Opadająca woda odsłania co chwilę przerażający krajobraz. Żywioł niszczył wszystko co napotkał na swojej drodze. Dla tysięcy mieszkańców zalanych miejscowości najbardziej dotkliwe jest to, co stało się z ich domami. W wielu przypadkach ich domy nie nadają się do zamieszkania, pozostało błoto, brud, pozrywany asfalt, połamane bariery, latarnie, - krajobraz przerażający i niewyobrażalny, nad którym pobrzmiewa złowrogo cisza.

Transport śródlądowy jest może najmniej mobilny z lądowych systemów transportowych, ale za to gwarantuje tanie przewozy, zwłaszcza ładunków masowych i jest prawie obojętny dla środowiska.

Na Górnej Odrze niczego nie trzeba budować: to wszystko, co do żeglugi potrzebne nadal jest! Wystarczy tego nie niszczyć....

Nowa sytuacja polityczna wyzwoliła w narodzie przez wiele lat skrywaną potrzebę wygadania się publicznie, wyżalania się na krzywdy i niesprawiedliwość. Polska Żegluga Śródlądowa w dosłownym tego słowa znaczeniu znajduje się w przededniu swej zagłady. Polska, jako kraj nowoczesny, posiadający największy dar natury jakim jest połączenie siecią rzek największych ośrodków przemysłowych z morzem i całą Europą będzie pozbawiona możliwości uprawiania żeglugi śródlądowej w formie transportowej. I w tym momencie przerwę po raz pierwszy zmowę milczenia i będę krzyczał: nie wolno nam burzyć i rujnować tego, co inni przez pokolenia budowali, nie mamy do tego prawa!

Drogi wodne z jednej strony stanowią część ogólnej gospodarki wodnej, z drugiej zaś strony wchodząc do całokształtu sieci komunikacyjnej, stanowią część systemu krwionośnego organizmu państwowego. Przywróćmy śródlądowym drogom wodnym gospodarza!

Żegluga śródlądowa to jedyna gałąź transportu w kraju, która nie może doczekać się koordynacji działań i właściwej uwagi. Mija kolejny rok pracy związków, stowarzyszeń, armatorów, marynarzy i entuzjastów transportu rzecznego nad upowszechnianiem problematyki poprawy warunków gospodarowania i korzystania z akwenów śródlądowych. I co dalej?

W Hannoverze od 90 lat istniej firma żeglugowa "Dolnosaksońskie Towarzystwo Wysyłkowe " (NVG).

W wielu opracowaniach, dotyczących dostosowania do żeglugi polskich rzek o znaczeniu transportowym pojawia się zamysł budowania kilkudziesięciu stopni wodnych (np. na Odrze od Malczyc do Szczecina). Zapomina się o tym, że odpowiednio przeprowadzona zabudowa regulacyjna w postaci tam poprzecznych i podłużnych znakomicie poprawia warunki hydrologiczno nawigacyjne - w tym przede wszystkim spowolnienie nurtu i osadzanie rumowiska w polach międzyostrogowych zamiast w korycie.

- Miasto, które ma 50 km dróg wodnych, setkę mostów i 12 śluz, nie potrafi wykorzystać swojego położenia nad rzeką. Przypominamy sobie o niej dopiero wówczas, kiedy zaczyna nam zagrażać, tak jak teraz (lipiec 2009) - uważa Stanisław Januszewski, profesor Politechniki Wrocławskiej.

Mizerne kadłuby czyli spawanie po chińsku