Znacznie już rzadziej stykam się z wzajemnym przeciwstawianiem turystyki wodnej i żeglugi profesjonalnej. Ja sam nie traktuję turystyki wodnej jako samodzielnego zjawiska, lecz widzę jej związki między innymi, szczególnie z żeglugą.

Temat transportu kontenerów Odrzańską Drogą Wodną za sprawa „Rejsu Prawdy” stał się w światku żeglugowym i nie tylko na tyle popularny, że postanowiłem odszukać w archiwach wątek poświęcony właśnie tego sposobu przemieszczania ładunków śródlądowymi drogami wodnymi, a w szczególności rzeką Odrą.

Kiedy tak zwane media mainstreamowe donoszą o transporcie kombinowanym, nie mają na myśli tego, co ogólnie klasyfikuje się jako transport, ale raczej łączenie i scalanie wspólnych interesów pewnych grup, które następnie narzucają swoje (stronnicze) wnioski opinii społecznej. Dlatego w tego typu opracowaniach najwięcej jest zwolenników transportu kołowego, choć jedyną zaletą ciężarówki jest łatwiejszy dostęp.

Wielka Woda Żeglowna (czyli owe trzy literki WWŻ) to nic innego jak maksymalny stan na określonych wodowskazach, przy którym uprawianie żeglugi jest jeszcze bezpieczne. Oznacza to, że statki są zdolne poruszać się po wyznaczonym szlaku żeglownym i jest on widoczny dla sterującego - czyli są stale obecne znaki granicy szlaku żeglownego na lądzie i/lub na wodzie, obiekty pływające nie są narażone na wpływ nadmiernej siły odśrodkowej w zakolach, są zdolne pokonać w górę rzeki siłę prądu wody, mieszczą się pod mostami i między ich filarami itd.

Przy okazji opisywanych ostatnio na łamach serwisu żeglugowego "bliskich spotkań statków z mostami" wraca jak bumerang sprawa właściwego oznakowania prześwitów mostów na Odrzańskiej Drodze Wodnej. Wiadomo, że decydującym jest tu wskaźnik tzw. wielkiej wody żeglownej (WWŻ), który ma określać przy jakim stanie wody na odnośnym wodowskazie żegluga jest jeszcze dopuszczalna (czyli bezpieczna). Wskaźnik ten przyjęto też do określenia prześwitów pod mostami i innymi instalacjami krzyżującymi się z drogą wodną.