Haldensleben, jest dla mnie szczęśliwym miasteczkiem i nigdy jego nie zapomnę Mirku. To tutaj, wracając z zachodu, dzwoniąc do Polski, dowiedziałem się, że właśnie w tym dniu, urodził mi się pierwszy syn Adam / 27.07.1972/ Stałem się w tym momencie szczęśliwym ojcem hi,hi. Dobrze, że była obok fajna knajpka - pojedli dobrze - popili, a rano dalej do domu wyruszyli.
Dzięki Tobie Mirku, wspomnienia odżyły.

Janusz, dla mnie Haldensleben było też czymś szczególnym. W 1970 roku, jadłem tam w ktorejś HO Restauracji po raz pierwszy prawdziwą niemiecką Kartoffelsalat. Byłem ogromnie zdziwiony gdzie groszek i gdzie marchewka? Teraz Alinka już doskonale wie jak tą niemiecką speclalność trochę na polski sposób przeobrazić.
Pozdrawiam serdecznie, Mirek

A ja poderwałem tam córkę miejscowego komendanta Wasseschutzpolizei. Gdy spacerowałem z Nia po miasteczku - dwa razy zatrzymywał nas patrol VolksPolizei, ale dziwnym trafem tylko moich papierów żądali. Tatuś nieźle inwigilował swoja pieszczoszkę, a ona miała słabość do polskich marynarzy. Do dziś mam gdzieś w archiwach jej fotkę legitymacyjną

Andrzeju - Takiemu przystojnemu, fajnemu chłopakowi z Polski, to i córka miejscowego komendanta, dała się poderwać. Może i przy okazji miała nadzieję, że Ją na zachód zabierzesz ?? - ale by numer wywinęła swojemu ojcu.
Mirku - właśnie ta niemiecka kartoffelsalat z kiełbaską - parówką, była i jest do dzisiaj, ulubionym moim jedzonkiem.
Jeszcze jedno wspomnienie - wielu z nas pamięta, jak po dłuższym pływaniu na zachodzie i wyczerpaniu się zapasów żywnościowych, czekaliśmy tylko na przypłynięcie do Haldensleben, aby zrobić WIELKIE zakupy żywnościowe. W tamtejszej restauracji mogliśmy sobie dobrze pojeść, popić, bo kasa sama nam się pchała do kieszeni, od tamtejszego personelu, który tylko się prosił, aby Im sprzedać jakąś bluzkę, polo, koszulę, rajstopy i.t.d. Nie wspomnę Andrzeju, że i nie którym -- dziewczyna się trafiła hi,hi.