O nie! Gdzie jest JavaScript?
Twoja przeglądarka internetowa nie ma włączonej obsługi JavaScript lub nie obsługuje JavaScript. Proszę włączyć JavaScript w przeglądarce internetowej, aby poprawnie wyświetlić tę witrynę, lub zaktualizować do przeglądarki internetowej, która obsługuje JavaScript.
Artykuły

San - szlak turystyczny

OPIS TURYSTYCZNEGO SZLAKU WODNEGO PRZEMYSL–WISŁA

SZCZEGÓŁOWY OPIS TURYSTYCZNEGO SZLAKU WODNEGO
PRZEMYŚL – WISŁA, O DŁUGOŚCI 173 KM


173,3 PL PRZEMYŚL, most kolejowy linii z Jarosławia do Medyki i Ustrzyk Dolnych. Za nim na lewym brzegu stanica wodna ZHP, TKKF i PZW. Beton slipu przy wyjściu z wody zerwany.

172,8 P Przemyśl-Garbarze, most im. R. Siwca. Niżej szaniec 3. Twierdzy Przemyśl z bunkrami linii Mołotowa (niewidoczny z rzeki).

169,8 L Buszkowice. Wysoki brzeg, na zakręcie plaża. Na brzegu tereny planowanej stanicy wodnej. Dojazd z centrum drogą nad brzeg rzeki.

168,6 P Przekopana, rura gazowa wysoka na 10 m; za nią tereny oczyszczalni ścieków.

167,4 P Ujście Wiaru. Koryto szerokie, uwodnione w lipcu. Niżej most kolejowy linii Żurawica – Medyka.

165,5 L Bolestraszyce; ujście Żurawiczki.

164,6 P Hurko; ujście Hurki. Na zakręcie w lewo zjazd do wody, plaża, pobór kruszywa.

163,7 L Bolestraszyce-Zabłocie. Najdogodniejsze miejsce opuszczenia kajaków w celu zwiedzenia arboretum. Warto w tym miejscu zatrzymać się i wdrapać na wysoką skarpę brzegową, by idąc dalej przez pastwisko i asfaltową drogę w przysiółku Zabłocie dojść po ok. 2 km do Arboretum i Zakładu Fizjografii. Arboretum od wiosny do późnej jesieni zachwyca pięknem, będąc jedną z największych atrakcji turystycznych województwa podkarpackiego.

160,3 P Stacja PKP Medyka, tory rozrządowe.

157,1 P Koniec torów bocznicy kolejowej. Rura wkopana w ziemię wyrzuca do rzeki ścieki.

153,2 L Wyszatyce, prom na lokalnej drodze. Pierwszy od Przemyśla tak szeroko dostępny brzeg. Tereny dogodne do biwakowania, choć do sklepu jest stąd daleko. Obok działa kopalnia kruszywa. Niżej w korycie występują bystrza na kamienistych płyciznach. Woda w korycie Sanu płynie na przemian szybciej i wolniej, odsłaniając krótsze i dłuższe kamieniste i żwirowe przemiały.

151,1 L Walawa, ujście potoku. Brzegi niedostępne.

149,0 L Niziny (dawniej Dusowce), brzegi niedostępne. Wisząca, wysoka kładka dla pieszych.

144,9 P Barycz, drugi od Przemyśla długi, niski brzeg z plażą i miejscem biwakowym na pastwisku. Na lewym brzegu ujście Sośniczanki.

140,4 L Święte; ujście potoku.

138,9 P Grabowiec. Wyspa podłużna w korycie, nurt przyspiesza; należy płynąć przy prawym brzegu. Niżej na lewym, dostępnym brzegu ładne i rozległe, choć w całości odkryte miejsce biwakowe z dojazdem samochodowym od Świętego. Tereny te są określane rajem dla wędkarzy, których wielu można tu spotkać.

137,8 P Ujście Wiszni (w lipcu nawodnione) przekopem nowego koryta. Stare uchodziło dawniej do Szkła we wsi Łazy.

137,3 P Michałówka.

135,6 L Radymno-Zasanie, most drogi nr 871 Radymno – Korczowa. Plaża (żwirowa) i doskonałe miejsce biwakowe z dojazdem nad brzeg od szosy znajduje się na prawym brzegu przed mostem. Planowana budowa stanicy wodnej. Sklep niedaleko na lewym brzegu, można wejść po schodkach na wysoki nasyp lub zatrzymać się dogodnie pod mostem przy filarze na lewym brzegu. Dalej woda spokojna, nurt słabnie, koryto szerokości 40–50 m.

134,4 L Ujście kanału odpływowego ze stawów Zakładu Eksploatacji Kruszywa. Planuje się w tym miejscu utworzenie centrum rekreacyjno-wypoczynkowego.

132,2 L Ujście Rady.

131,2 P Ujście Szkła. Niżej w korycie Sanu wyspa, należy płynąć przy prawym brzegu.

128,4 L Ujście Rokietnickiego Łęgu (Matejówki).

127,6 P Ujście starorzecza (odcięta szyja meandra); siklawica. Za nim na zakręcie prawego brzegu piękne miejsce biwakowe, dojazd drogą nad brzeg ze Zgody.

126,0 P Zgoda, most kolejowy linii Jarosław – Hrebenne. Pod nim niebezpieczny próg wodny, utworzony z elementów wysadzonego podczas wojny poprzedniego mostu. Betony i szyny starej konstrukcji wystają w różnych miejscach i choć po rozpoznaniu bieżących warunków wodnych spływ środkiem koryta na lewo od filara mostowego jest bezpieczny, to mało doświadczonym kajakarzom odradzam podjęcie tego wyzwania. Na dole progu należy przepłynąć pomiędzy dwoma szynami. Należy szczególnie uważać, bo bystrze spycha w lewo i łatwo tu o wywrotkę. Przy wyższym stanie wody płyniemy między filarem i prawym brzegiem. Wszyscy mało doświadczeni kajakarze muszą kajaki spławić na linkach wzdłuż lewego brzegu. Za mostem ujście Morawskiego Łęgu.

124,2 P Sobiecin; ujście starego koryta Szkła.

122,0 L Jarosław, siedziba Klubu Kajakowego KOLPING z hangarami, położona za terenem klasztoru Sióstr Niepokalanek; wyjście z wody po szerokich, betonowych stopniach.

121,3 P Jarosław-Garbarze, miejsce biwakowe.

120,9 PL JAROSŁAW, most ul. Sanowej i drogi nr 870 do Lubaczowa. Przed mostem uchodzi Potok Głęboki, a za mostem możemy wylądować na lewym brzegu, skąd najbliżej do zabytków centralnej części tego starego miasta. Trzeba to miasto zwiedzić, gdyż ze względu na swą bogatą historię posiada szereg cennych zabytków. Pod mostem kamienie, przy niższej wodzie należy spływać uważnie. Wodowskaz.

118,3 P Szówsko. Brzegi rzeki wysokie o charakterze skarpowym. Za rurą gazową wyjście na prawy brzeg ścieżką; miejsce biwakowe. Dojazd drogą asfaltową obok kościoła nad brzeg Sanu. Miejsce planowanej budowy stanicy wodnej.

116,4 P Szówsko-Goryle, pobór kruszywa, dogodne wyjście z wody, wygodna łąka biwakowa.

114,4 P Wiązownica; ujście Wyrwy; niżej wysoka konstrukcja betonowa porzuconej budowy filaru mostowego. Na początku XX w. duży ośrodek koszykarski.

110,0 P Nielepkowice, prom na lokalnej drodze. Dawna wieś flisaków; stąd wyruszały niegdyś tratwy i galary ze zbożem. Na brzegu urocze miejsce do biwakowania, przygotowane przez miejscowego sołtysa – pieńki i ławeczki, miejsce na dwa ogniska, koszona trawa. Gościnna wieś zaprasza kajakarzy. Niezbyt dogodne wyjście z wody przy promie.

108,0 P Manasterz, prom na lokalnej drodze; wieś położona przy ujściu Lubaczówki do Sanu, dawny ośrodek produkcji żelaza.

105,6 P Ujście Lubaczówki. Na wysokim cyplu pięknie położone miejsce biwakowe. Dojazd z Buchty Manasterskiej.

101,1 L Gorzyce, ślady licznych niegdyś przepraw mostowych i promowych na drodze do Leżachowa. Wodowskaz Leżachów. Z tego miejsca wyprawiano przez setki lat tratwy z drewnem dostarczanym z lasów dóbr sieniawskich (ostatnia partia drzewa odpłynęła do tartaku w Nisku w 1963 r.).

100,6 L Gorzyce-Dół; ujście Przykopy.

97,7 L Ubieszyn, most drogi nr 835 do Sieniawy; za nim, na prawym brzegu kemping. Wysokie i dogodne schodki metalowo-drewniane (rzadkość na brzegach Sanu!) prowadzą z piaszczystej plaży na pole namiotowe, zlokalizowane pod wysokimi topolami. Sklep 500 m w Ubieszynie na lewym brzegu. Początek plaż piaszczystych, a nie jak dotychczas żwirowych. Koryto Sanu poniżej jest częściowo obwałowane.
P SIENIAWA, położona w odległości 1,5 km od rzeki.

96,0 P Ujście potoku spod Sieniawy.

94,8 L Przyrwa, przysiółek Głogowca, nad wodą cztery linie drutów wysokiego napięcia, niezbyt wysoko zawieszonych, bez oznakowania brzegowego. Przy wysokiej wodzie stwarzają zagrożenie dla jednostek pływających. Poniżej na prawym brzegu mały lasek.

90,9 L Ujście Wisłoka; na lewym brzegu wieś Dębno. Miejsce uważane za górną granicę żeglowności Sanu. Koryto poszerza się wyraźnie. Bezludzie. Brzegi wysokie. Na horyzoncie pojawiają się widoczne z daleka wysokie topole starorzecza Sanu w Piskorowicach.

85,5 P Rzuchów, most drogi do Leżajska. Przed mostem ujście potoku Wygnanka z intensywnym wypływem wody. Wodowskaz. Aktualnie żadnego wyjścia z wody pod mostem nie ma. Plany budowy stanicy wodnej.

83,0 L Ujście Błotni. Za nim na lewym brzegu miejsce biwakowe na tyłach nowego kolektora ściekowego, wyjście z wody po schodkach.

78,4 L Stare Miasto (Leżajskie), za nim Leżajsk, most drogi nr 869 Łańcut – Naklik/Tarnogród. Pod mostem łagodne bystrze, za mostem na lewym brzegu ładne miejsce na odpoczynek. Stąd 3 km do klasztoru Bernardynów. Utworzony z drugiej strony miasta na terenie zalesionym zalew „Floryda” ma stać się centrum rekreacji i sportów wodnych.

77,1 P Kuryłówka, ujście Złotej szerokości 5 m. San znowu poszerza koryto, miejscami do 150–200 m. Na lewym brzegu rozległa plaża z poborem piasku. Na jej zapleczu oddalone od koryta rzeki na 150 m ładne miejsce biwakowe z dojazdem od Starego Miasta nad brzeg rzeki.

75,2 L Ujście Jagódki, tworzącej zalew „Floryda”. Naprzeciwko pierwsza z serii stałych wysp, niżej występujących coraz częściej w szerokim korycie Sanu. Wysokim, lewym brzegiem na długim odcinku biegnie ziemna droga ze Starego Miasta, spotkać tu można licznych wędkarzy.

73,0 P Ujście Bukowinki. Niżej na lewym brzegu dogodne miejsce biwakowe. Wyjście z wody na plaży za wyspą.

68,9 L Sarzyna, ujście Malinianki, bardzo w lipcu nawodnione.

68,0 L Sarzyna, ujęcie wody dla Zakładów Chemicznych. Za zakrętem na horyzoncie pojawiają się Góry Krzeszowskie – najwyższe wzniesienia nad dolnym Sanem.

67,2 L Sarzyna; ujście Trzebośnicy.

65,1 L Dogodne miejsce biwakowe; wyjście na brzeg przed dwoma wyspami.

60,4 P Krzeszów, most drogi nr 863 Nisko – Tarnogród. W korycie mielizny i liczne pale po starych mostach. Za mostem dobre miejsce do wyjścia na prawy brzeg rzeki obok boiska sportowego z łąką biwakową. Sklepy i bar 300 m dalej w rynku. Osada położona na wysokich wzgórzach z rozległymi widokami na dolinę Sanu. Dalej za mostem na prawym brzegu u podnóża Góry Krzeszowskiej znajduje się miejsce planowanej budowy stanicy wodnej.
L Ujście potoku Kłysz przed mostem. Niżej w korycie rzeki wiele piaszczystych mielizn i plaże z miejscami dogodnymi do kąpieli.

56,6 P Rędziny, ujście potoku spod Kamionki Górnej. W korycie opaski brzegowe.

54,5 P Bieliny, bezpłatny przewóz łodzią w godz. 6–9 oraz 13–17 na drodze do Rudnika (ziemnej i wyboistej). Prom na brzegu. Ładne miejsce biwakowe wśród wysokich drzew małego lasku.

53,8 Przewody trakcji elektrycznej, po raz drugi poprowadzone zbyt nisko nad lustrem wody i nie oznakowane! Niebezpieczne przy wyższych stanach.

51,2 L Rudnik nad Sanem, ujście Rudnej. Ośrodek przemysłu wikliniarskiego.

46,5 P ULANÓW, most drogi do Rudnika. Znane miasteczko flisaków. W korycie mielizny. Cały lewy brzeg pod mostem od zakrętu rzeki to jedna wielka plaża. Za mostem wyjście po schodkach na prawy brzeg. Obok stadionu planuje się budowę stanicy wodnej.

46,1 P Ulanów, ul. Podwale, drugie dogodne wyjście z wody obok stojącego przy brzegu galara. Dojazd nad brzeg rzeki asfaltową drogą.

45,9 P Ulanów, ul. Sandomierska. Rozległa plaża i stojące przy brzegu galary w obejściu Bronisława i Tomasza Pityńskich.

45,5 P Ulanów, ujście Tanwi. Przed ujściem kolejna plaża i wejście na tzw. Cypel, gdzie w ostatnim domu znajduje się gospodarstwo agroturystyczne Bogumiły i Jerzego Nowackich z wyjątkowym widokiem na dolinę Sanu i ujście Tanwi. Tanew przy ujściu usypuje szeroki stożek napływowy z osadzanego piasku, co blokuje znaczną część nurtu Sanu. Za ujściem Tanwi na prawym brzegu Sanu ostrogi umocnieniowe i dogodne miejsce biwakowe u podnóża wysokich drzew na rozległych łąkach. Dojazd nad sam brzeg z drogi za mostem na Tanwi z Ulanowa do Niska (zjazd z głównej drogi w prawo i dalej pod mostem).

42,6 L Przędzel; ujście potoku Stróżanka.

41,8 L Nowa Wieś, most szerokotorowej linii kolejowej. W korycie rozległe plaże.

39,1 P Zarzecze, most drogi nr 19 Lublin – Rzeszów. Na lewym brzegu dogodne miejsce do biwakowania z dojazdem od szosy. Do przydrożnej restauracji/baru 1 km. Wodowskaz (automatyczna stacja pomiarowa monitoringu państwowego). W Zarzeczu zachował się zespół dworsko-parkowy z XIX w. z klasycystycznym dworem oraz pozostałości tzw. wałów szwedzkich.

35,5 L NISKO, most linii kolejowej Stalowa Wola (Rozwadów) – Przeworsk. Przed mostem na lewym brzegu tereny wojskowe.

34,7 P Nisko-Zasanie, ujście Chodczy (Korzonki); ładne miejsce biwakowe pod laskiem.

30,2 L STALOWA WOLA; ujście Barcówki. Na cyplu ujściowym i tyłach działek zakładowych w pobliżu elektrowni dogodne miejsce biwakowe.
P Sudoły; w rzece mielizny przy niższych stanach wody.

30,0 L Stalowa Wola, wlot kanału do elektrowni.

29,7 L Stalowa Wola, ujście kanału zrzutowego wody z elektrowni. Na jego lewym brzegu Klub Wodny LOK z terenem umożliwiającym biwakowanie. Na prawym brzegu miejsce po byłej przystani ZHP (jeszcze istnieje slip szynowy i wyciągarka łodzi).

28,8 L Stalowa Wola, most ul. S. Czarnieckiego na drodze do Pysznicy; początek obwałowań lewego brzegu rzeki. Centrum miasta leży na skarpie lewego brzegu rzeki. Przed mostem plaża za ostrogami, skąd wyjście na brzeg i do miasta. Można także wysiąść pod mostem na lewym brzegu, skąd do centrum miasta (sklepy, bary, poczta) 1 km. Na koronę wysokiego nasypu prowadzą wygodne schodki.

27,5 P Ujście Pyszenki. W korycie mielizny i rozległe plaże.

25,5 L Stalowa Wola – Rozwadów. Nad brzeg rzeki zbiega ul. Polna, która prowadzi do stacji PKP w Rozwadowie. Z miejsca, gdzie niegdyś przybijał prom na drodze do Jastkowic (obecnie przed wyspą, wyjście po kamieniach) prowadzi najkrótsza droga do Muzeum Regionalnego. Warto odwiedzić tę wzorowo prowadzoną placówkę muzealną, która posiada swoją siedzibę w budynku zamku Lubomirskich z 1786 r. Na brzegu miejsce biwakowe.
P Chłopska Wola, droga nad rzekę.

24,5 P Ujście Bukowej, rzeki szerokości 5–10 m, uwodnionej. W korycie Sanu poszerzonym do 150–200 m mielizny. Niżej początek obwałowań prawego brzegu rzeki.

23,2 L Stalowa Wola – Rozwadów, most ul. Brandwickiej i drogi nr 855 do Zaklikowa.
P Brandwica. Wyjścia z obu stron pod mostem, miejsca biwakowe.

22,6 Za mostem napotykamy dwie rury, poprowadzone nisko nad wodą (brak znaków ostrzegawczych). Za nimi na prawym brzegu pobór kruszywa z rzeki (czerpak pływający, koparka nabrzeżna).

22,0 L Stalowa Wola – Sochy, dawny rezerwat leśny „Bażanciarnia” o wysokich drzewach rosnących na wysokim brzegu, położony 10 m powyżej. Rezerwat założony w 1938 r. dla ochrony stanowisk topoli czarnej i białej. Siedlisko lasu łęgowego o bogatym podszycie z gatunkami liściastymi bzu czarnego i czeremchy.

19,3 P Kępa Rzeczycka, most kolejowy linii Lublin – Rozwadów.

15,3 P Ujście Łukawicy.

14,3 P Ujście Jodłówki, odprowadzajacej wodę z licznych stawów, położonych powyżej Woli Rzeczyckiej (oba ujścia słabo nawodnione).

13,1 L Majdan Zbydniowski. Przy wysokich brzegach częste plaże.

9,7 P Radomyśl, wieś gminna, most drogi do Skowierzyna. Wyjście z wody dogodne przy zjeździe do dawnego promu. Możliwość biwakowania (woda w studni przy kapliczce). Wodowskaz (automatyczna stacja pomiarowa). Planowana budowa stanicy wodnej. Ścieżka od kapliczki prowadzi wprost do cmentarza i kościoła na Górze Zjawienia. Żółty szlak pieszy, biegnący do Sandomierza.

8,0 L Skowierzyn; ujście Starego Sanu (wąskie i wcięte).

4,0 P Czekaj Pniowski, prom o nośności 10 ton na drodze nr 854 Sandomierz – Annopol, czynny w dni robocze od godz. 6. do 20. Obok ładna łąka biwakowa. Planowana budowa stanicy wodnej.
L Czekaj Wrzawski. Wieś Wrzawy leży w widłach Wisły i Sanu za wysokimi wałami.

KONIEC trasy spływowej środkowego i dolnego Sanu.

0,0 Ujście Sanu do Wisły w 279,7 km jej biegu. Na cyplu stoi krzyż, teraz zarośnięty. Przy niższych stanach wody dostęp z plaży prawego brzegu ujścia Sanu do Wisły. Dojazd samochodem 300 m od brzegu ziemną drogą przez nowy wał koło Dąbrówki Pniowskiej lub przez Antoniów.


Udostępnij:

Apis 14.09.2007 11860 wyświetleń 4 komentarzy 1 ocena Drukuj



4 komentarzy


  • Adam Reszka
    Adam Reszka
    Autor "Opisu" dokonał niewątpliwie autopsji tego szlaku wodnego, umieszczając cenne uwagi dla ew. przyszłych spławowiczów w starannie opracowanym tekscie. Na marginesie warto dodać, że pół wieku temu wstecz San był rzeką spławną od Leska km 300, gdzie miał nawet swą siedzibę Strażnik Wodny, do ujścia w km. 0,0. Pojęcie spławności zostało usunięte z Przepisów żeglugowych w r. 1975 i status rzeki spławnej utraciły m.i. Narewka, Narew, Pilica, Dunajec, Tanew i San. San utrzymał status rzeki żeglownej do ujścia Wisłoka w km. 90,90 do r. 2002, kiedy to został wykreślony z rejestru dróg wodnych śródlądowych wraz z Przemszą i Dunajcem.
    - 15.09.2007 22:46
    • Adam Reszka
      Adam Reszka
      Km 45,9 Ulanów BP - przeoczyłem informację o Pityńskich, licznie w Ulanowie występujących jako stary ród flisacki i retmański. Mieszka tam też wiekowy już Wincenty Pityński, jedyny i ostatni retman w Polsce z patentem. Podczas kolejnych ekspedycji wodniackich Ligi Morskiej i Rzecznej pod nazwą "Wiślany Flis do Gdańska" w latach 1995-2000, Wincenty prowadzał tratwy z Ulanowa na Motławę. Przed pięcioma laty na grudniowym misterium ulanowskiego Bractwa pod wezw. Św. Barbary udało mi się z ramienia Generalnego Szyperstwa Wiślanego Flisu LMiRz wyróżnić Wincentego Pityńskiego przez dekorację medalem pamiątkowym "Retman Wiślany i Bużny". Uroczystość ta bardzo Wicka wzruszyła, a ja utwierdziłem się w przekonaniu, że warto nagradzać czyny szlachetne.
      - 18.09.2007 21:04
      • MarekCichon79
        MarekCichon79
        Dolina górnego Sanu też warta obejrzenia.
        - 27.09.2007 15:40
        • S
          starypraktyk
          Potwierdzam opinię o urodzie tego szlaku. Wprawdzie znam go
          tylko wyrywkowo / okolice Niska i Sieniawy oraz górny odcinek w okolicach Mrzygłodu / -jednak obiecałem sobie, ze kiedyś przepłynę go w całości.
          Pozdrawiam i dziękuję za locję.
          - 07.03.2010 09:49

          Dodaj lub popraw komentarz

          Zaloguj się, aby napisać komentarz.

          Ocena zawartości jest dostępna tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
          Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się by zagłosować.
          Niesamowite! (1)100 %
          Bardzo dobre (0)0 %
          Dobre (0)0 %
          Średnie (0)0 %
          Słabe (0)0 %
          Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na nasze ustawienia prywatności i rozumiesz, że używamy plików cookies. Niektóre pliki cookie mogły już zostać ustawione.
          Kliknij przycisk `Akceptuję`, aby ukryć ten pasek. Jeśli będziesz nadal korzystać z witryny bez podjęcia żadnych działań, założymy, że i tak zgadzasz się z naszą polityką prywatności. Przeczytaj informacje o używanych przez nas Cookies